Wie weleens een Indiase krant in handen heeft gehad, zal het herkennen: de eerste twee pagina’s kun je overslaan. Omdat ze enkel reclameboodschappen bevatten. Of shownieuws en berichten uit Bollywood: de Indiase filmwereld. Kleurrijke pagina’s zijn het, die fel afsteken tegen de grijze nieuwspagina’s die volgen.

Zo’n krant heeft iets van een grauwe winterjas waarop een fleurige bontkraag is genaaid: wat een contrast. En: wat een tegenstelling tussen de wereld van film en commercie en die van het echte leven.

Maar zijn het wel zulke afzonderlijke werelden? Filmmakers en reclamemensen weten als geen ander wat er onder lezers en kijkers leeft. Wat die het leukst vinden, het prettigst, het lekkerst.

Het thema verleiden is een van hun topfavorieten. Dat sluit immers mooi aan bij het stimuleren van koopgedrag en bij iets wat in de relatie tussen man en vrouw een grote rol speelt, althans in een bepaalde fase van hun leven: als ze jong zijn.

Wat in het dagelijks leven als ontwrichtend wordt ervaren en daarom met behulp van normen en gedragscodes stevig is ingebed, wordt op het filmdoek en in advertenties breed uitgemeten en verheerlijkt.

In die wereld van film en commercie verkeren volwassen mannen en vrouwen in een constante staat van bronstigheid. Het is de opgefokte sfeer van verleiding en erotiek waarin vooral jongens en mannen hun fantasie kwijt kunnen. Want dat vooral hún voorkeur zichtbaar wordt, is wel duidelijk.

Als er in deze omgeving sprake is van seksueel wangedrag en ongewenste intimiteiten dan is dat nauwelijks verbazingwekkend. Uit Hollywood, de Amerikaanse variant van Bollywood, komen die berichten dan ook.

Intussen is het deze ónwerkelijkheid van altijddurende pubertijd, van scheefgetrokken relaties tussen volwassen mannen en vrouwen, die als model wordt gepresenteerd en –al of niet bewust– wordt aangeprezen als alternatief voor het gewone leven.

In veel Indiase kranten is die vloedgolf van morele indoctrinatie zichtbaar in het vele show- en Bollywood-nieuws waardoor de echte voorpagina maar geen voorpagina wil worden.

Als je dan toch even doorbladert en op de grijze afdeling van de krant komt, vraag je je af: waar zijn al die aantrekkelijke vrouwen? Komen die enkel in Bollywood voor? Natuurlijk niet.

Vrouwelijke schoonheid, mannelijke dadendrang en erotiek hebben in het alledaagse leven kennelijk een veel bescheidener plek, één die is ingekaderd in familieverbanden, in sociale codes van bredere gemeenschappen, in de intieme relatie tussen man en vrouw.

Die zo nuttige inperking lijkt vandaag de dag maar moeizaam bespreekbaar en wellicht komt dat hierdoor: het thema is gekaapt door de orthodox-islamitische oplossing waarbij mannelijke zwaktes worden verdoezeld door neutralisering van de vrouw in het publieke verkeer tot wandelend textiel.

Intussen moeten we de wereld achter de grijze pagina’s niet idealiseren. Daar worden weer heel andere accenten gelegd waarvan mannen en vrouwen slachtoffer worden. ”Jong echtpaar door dorpelingen vermoord” lees ik op een grijze pagina. De reden is dat de twee zonder toestemming van de familie zijn getrouwd.

Pure liefde en intimiteit om zeep geholpen omwille van de publieke zaak. Dat is minstens zo erg als wanneer Holly- en Bollywood tussenbeide komen.