De tweet die de Libanese premier Saad Hariri vrijdag plaatste was helder: „Het is een leugen om te beweren dat ik vast wordt gehouden in Saudi-Arabië en het land niet mag verlaten. Ik ben op weg naar het vliegveld.”

Bijna twee weken waren verstreken sinds Hariri in Saudi-Arabië zijn ontslag had bekendgemaakt als premier van Libanon.

De Libanese president Michael Aoun zei echter in een reactie dat dit ontslag ongrondwettig was en hij het daarom niet accepteerde. Intussen namen de geruchten toe dat Hariri niet vrijwillig in het Saudische koninkrijk verbleef en dat hij feitelijk gegijzeld werd. Vermoedens die nog versterkt werden na een artikel dat Reuters recentelijk publiceerde.

Hierin werden anonieme bronnen geciteerd die met Hariri naar Saudi-Arabië zouden zijn gereisd. Volgens hen was het direct na aankomst in Riyad duidelijk dat er iets niet klopte: er bleek niemand aanwezig om de Libanese premier te verwelkomen en: hun mobiele telefoons werden in beslag genomen.

Hariri is in Libanon de leider van een politieke partij die zich ”de Beweging van de Toekomst” noemt. ”De Toekomst” is tevens de naam van Hariri’ s eigen televisiestation, dat begin vorige week een interview met hem in Saudi-Arabië uitzond. Het interview had duidelijk moeten maken dat Hariri uit vrije wil in Saudi-Arabië was. Het gesprek met de premier versterkte echter de in Libanon heersende scepsis. De premier oogde vermoeid en leek op sommige momenten op het punt te staan om in tranen uit te barsten. Hij maakte een uiterst gespannen indruk.

Hariri’s ontslag was in het Midden-Oosten opzienbarend nieuws, maar sloeg in zijn eigen land Libanon in als een bom. Hariri had de Saudische heersers bij eerdere gelegenheden duidelijk gemaakt dat Libanon niets te winnen had bij een gewapend conflict met de sjiitische Hezbollah. Het was een boodschap die niet goed viel in Riyad en precies dat zou volgens sommigen de reden zijn dat Hariri moest vertrekken als premier.

Het staat buiten kijf dat de zwaarbewapende Hezbollah een probleem vormt in de Arabische regio, maar behoedzaam manoeuvreren is geboden.

De Libanese minister van Buitenlandse Zaken, Gebran Bassil, zei enkele dagen geleden dat „Hezbollah het land verdedigd heeft tegen Islamitische Staat (IS) op het moment dat het Libanese leger faalde.” De minister had gelijk.

Het vacuüm dat de vaak niet functionerende Libanese staat achterliet, werd de afgelopen jaren dankbaar opgevuld door Hezbollah. Toen volgde de desastreuze oorlog in Syrië die het Syrische regime omver had moeten werpen. Een tragische misrekening die Hezbollah militair versterkte. Het ontslag van Hariri zal diezelfde uitwerking hebben.

Hariri’ s eigen partij werd hierdoor in chaos gedompeld en een sektarische oorlog lag op de loer. Die bleef uit omdat Hezbollahleider Nasrallah in toespraken hamerde op het belang van de Libanese stabiliteit en veiligheid. Zo kreeg Nasrallah de kans om zich als ‘vader des vaderlands’ te profileren. Nasrallah wierp zich op als verdediger van de soennitische Hariri, die volgens hem door Saudi-Arabië gegijzeld werd. Een standpunt waar vervolgens vrijwel alle partijen in Libanon zich bij aansloten.

En weer wist Hezbollah in Libanon te scoren…