Wim Meijer: Probus voelde meteen als een warm bad
Gedurende zijn arbeidzame leven was Probus voor Wim Meijer (67) een onbekend begrip. De secretaris van Probus Delft 1 studeerde stedenbouwkunde in Delft. Toch koos hij niet voor de bouwwereld, maar voor de journalistiek. „Ik werkte voor vakbladen van de VNU over architectuur en stedenbouw. Daarna ben ik bij Ballast Nedam in dienst getreden als bedrijfsjournalist. Ik schreef er artikelen voor de bedrijfsbladen, stelde persberichten op en verzorgde excursies voor de pers.”
Meijer eindigde zijn loopbaan bij de kenniscentra voor de bouw en de industrie. In 2012 ging hij met pensioen. „Sommige mensen weten niet van ophouden, maar ik vond het prima om te stoppen. Nu kan ik meer tijd besteden aan mijn hobby’s. Ik zit op een leesclub, een soort filosofieclub, een schaakclub, een tennisclub en een biljartclub.” De leesclub komt om de zes weken bij elkaar. „We lezen voornamelijk vertaalde literaire romans, uit alle mogelijke landen.”
Vijf jaar geleden vroeg Jan Heemskerk hem om lid te worden van Probus. „Jan, oud-researchmanager bij Shell, kende ik van de tennisclub. Zo gaan die dingen. Omgekeerd kijk ik nu bij de andere clubs waarvan ik lid ben of er mensen rondlopen die qua persoon bij Probus zouden passen. Dat vinden we belangrijker dan een bijzondere loopbaan.”
Zijn eerste bezoek aan partycentrum Kalf de Gaech, de stamlocatie van de club, staat hem nog helder voor de geest. „Ik ging er met een zekere scepsis naartoe, vanwege het feit dat de meeste leden dik boven de zeventig zijn. Het komt voor dat mensen na de eerste bijeenkomst afhaken omdat de sfeer niet is zoals ze zich hadden voorgesteld, maar ik ervoer Probus meteen als een warm bad. „Het was leuk”, zei ik na thuiskomst tegen mijn vrouw. „Veel leuker dan ik had verwacht.” Met al die mensen had ik meteen een geanimeerd gesprek: over boeken, films, de maatschappij. Zo is het al die jaren gebleven.”
Door zijn beroepsmatige achtergrond was Meijer de aangewezen persoon om voor de club van maatschappelijk betrokken gepensioneerden een eigen Probuswebsite te maken. Die bespaart hem bovendien veel werk. „Op het afgeschermde deel staat vertrouwelijke informatie, zoals de ledenlijst. Ik hoef niets meer te printen en zet ook de mededelingen op de site.”
Vrienden wil hij de clubleden niet noemen. „Daar heb je er maar een paar van. Het zijn wel goede kennissen van me geworden. Elke bijeenkomst ga ik bij andere mensen zitten. Slecht treffen doe je het bij ons nooit. Aan welke tafel je ook zit, de gesprekken zijn altijd de moeite waard. En de sfeer is steevast goed.”
Dit is deel 2 van een serie over leden van Probus Delft 1, de oudste Probusclub in Nederland.
