Het pand is smal en lang (wel meer dan dertig meter). Aan de voorzijde bevindt zich het lunchcafé (het restaurant voor koffie, een broodje of een lunch), in het midden de keuken (met een groot kook- en wasgedeelte), en helemaal achterin het ”Achterom”, zoals het wordt genoemd. In alle vertrekken ruikt het nieuw, naar verf, behang en duurzame houten meubelen.

In het lunchcafé zit Bram Dekker aan de koffie, met uitzicht op de Hoofdstraat. Dekker (70) is voorzitter van de diaconie van de protestantse gemeente. De kerk heeft zijn hart. Hij was eerder ouderling, schoonmaker, koster en voorzitter van de kerkenraad. Maar de diaconie gaat hem boven alles. „Het behoort tot de speerpunten van de kerk. Dat is het hart van ons verhaal.”

Herbezinning

Het plan om in het dorp een diaconaal centrum te beginnen, heeft alles te maken met een herbezinning op het ambt van de diaken, zegt Dekker. „De taak van de diaconie is aan het veranderen. We kunnen constateren dat de samenleving nieuwe vragen stelt aan de kerk. De samenleving fragmentariseert, valt uit elkaar. Meer dan ooit wordt de kerk weer betrokken bij de armenzorg, bij de zorg voor ouderen en voor mensen die op andere terreinen wat buiten de boot dreigen te vallen.

Er is een groeiende behoefte aan ontmoeting, aan gezelligheid, aan een gezamenlijke maaltijd. Daar moet je als kerk op inspelen, op reageren. Met dit nieuwe centrum willen we aan de behoefte onder de mensen tegemoet komen. We kennen al een maandelijkse maaltijd, onder het thema ”Eet mee met de kerk”. We eten samen met de dertig nationaliteiten die in Driebergen vertegenwoordigd zijn. Samen koken is een sociale bezigheid en samen eten geeft verbinding. Dat is wat de maatschappij nodig heeft, het bij elkaar brengen van verschillende culturen.”

Het restaurant wordt gerund door mensen met een beperking. „Dit is een werkervaringsplek voor mensen voor wie op de arbeidsmarkt niet zo gemakkelijk plaats is.”

Dienstbaar zijn

Sommige ruiten van het centrum zijn voorzien van een vertaalde tekst uit het Taizélied ”Ubi caritas Deus ibi est”: „Waar vriendschap liefde is, daar is God.”

De kerk moet dienstbaar zijn, vindt Dekker. „De diaconie heeft zich altijd beziggehouden met het zorgen voor mensen die het financieel minder breed hadden. Ook hebben kerken ziekenhuizen, weeshuizen en voorzieningen voor ouderen gerealiseerd. In Driebergen kennen we ouderencentrum De Brug. Dat is ook ontstaan vanuit de diaconie. In onze tijd houden we ons meer bezig met schuldhulpverlening en met het oprichten van een wereldwinkel.”

De Driebergse diaconie is ook betrokken geweest bij de oprichting van de voedselbank in Doorn. Dekker: „Nu we dit diaconaal centrum hebben, gaan we proberen hier ook een uitgiftepunt van de voedselbank in huis te halen. Aan de achterkant van dit pand is nog een ingang. Daar zou men ongezien een voedselpakket kunnen afhalen. Het lijkt hier wellicht een welvarende regio, maar de burgerlijke gemeente Heuvelrug kent structureel toch zo’n zestig, zeventig personen die gebruikmaken van de voedselbank. In Driebergen hebben we de laatste jaren de stille armoede behoorlijk in beeld gekregen. In al die dingen zie ik dat God Zich op een nieuwe manier met Nederland bemoeit.”

Ook catechisatie

De Grote Kerk van de protestantse gemeente heeft niet zoveel vergaderruimte. „We kunnen hier straks ook catechisatie geven. Of ruimte bieden aan diaconale activiteiten of aan de jongeren van de gemeente, om ongedwongener dan in de kerk bij elkaar te zijn.”

De protestantse gemeente Driebergen heeft fors in dit nieuwe centrum geïnvesteerd. Dat is alleszins te verantwoorden, vindt Dekker. „Diaconaal geld moet je niet op de bank zetten of onder de grond stoppen. Het moet gebruikt worden. En dit pand behoudt altijd zijn waarde. Hier kunnen we de deuren openzetten. Driebergen moet weten dat hier een kerk is, dat wij er zijn, om de helpende hand te bieden, op welke manier dan ook.”