Minstens even controversieel was zijn Tweede Strijkkwartet uit 1968, dat te beluisteren is op de nieuwe cd van het Dudok Kwartet. De muziek steunt, gilt en siddert. De tempoaanduidingen spreken boekdelen, zelfs zonder vertaling: ”Allegro nervoso”, ”Presto furioso, brutale, tumultuoso”. De preoccupatie van Ligeti met apparaatjes klinkt (opnieuw) door in ”Come un meccanismo di precisione”, waarin de vier strijkinstrumenten aanvankelijk precies gelijk pizzicato spelen, maar gaandeweg compleet ontsporen. Als luisteraar ben je voortdurend de weg kwijt. De titel van de cd is wat dat betreft een vondst: ”Labyrinth”.

Ronduit avontuurlijk is dan ook de combinatie met het veertiende strijkkwartet van Mozart. Petje af voor het Dudok Kwartet, dat zo schijnbaar moeiteloos schakelt tussen klassiek en modern en beide stijlen perfect beheerst. Het leuke bij Mozart is dat je niet het gevoel hebt te verdwalen. Zijn muziek klinkt zo verraderlijk voor de hand liggend dat je je niet bewust bent van het dwaalspoor dat wel degelijk ingeslagen wordt! Bovendien slaagt Mozart erin om in het laatste deel van het kwartet twee fuga’s (tegelijkertijd!) te laten klinken.

De vier strijkers van het Dudok Kwartet beschouwen Bach als verbindende schakel tussen de stukken van Ligeti en Mozart. Laat dat zo zijn. Maar slechts vijf minuten van diens muziek (vier korte canons) is in dat licht wel wat aan de magere kant…

Labyrinth – Mozart, Ligeti, Bach – Dudok Kwartet Amsterdam; Resonus Classics (RES10180); € 15,99; bestellen: www.resonusclassics.com