Het lust mij niet om mijzelf, bij dit mijn afscheid, te vergelijken bij die ernstige godsgezant Jeremia, dat ik toch niet meer aangedrongen heb dan een herder betaamt en uw dodelijke dag niet begeerd heb. Het is waar en ik wil het graag belijden dat ik deze woorden op verre na in die kracht en volmaaktheid niet kan zeggen als Jeremia, die zo’n groot talent van God had ontvangen, ja, die door een hemels vuur, door de Geest werd gedreven.Ik wil liever onze profeet nastamelen en mij van zijn woorden bedienen om mijn oprechte liefde en tedere voorzorg te betuigen waarmee ik uw zielen heb behandeld als een goede herder zijn schapen. Opdat het is tot uw overtuiging en mijn geruststelling.

Ook kan ik niet zeggen dat ik deze mijn dienst, evenals een herder van een kudde betaamt, zonder enig tijdverzuim heb waargenomen. O nee, dit zou veel te trots zijn, want welke leraar, hoe heilig en geoefend ook, als hij maar enigszins van zijn menselijke zwakheid overtuigd is, zou dit van zichzelf kunnen denken of zeggen? De apostel moest uitroepen: „Wie is tot deze dingen bekwaam?” Hoe zou ik, ellendige, dit ambt naar waarde bekleed kunnen hebben?

W. Themmen, predikant te Amersfoort (Op- en aftocht van een geestelijke wachter, 1730)