„In Welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving der misdaden, naar de rijkdom van Zijn genade.”

Wie de Geest van Christus niet heeft, die is niet van Hem. Indien echter Christus in u is, dat wil zeggen: wanneer Zijn Geest u is te beurt gevallen en in u werkt, dan is wel het lichaam onderworpen aan de dood, vanwege de zonde en de neiging tot het kwade, die nog steeds daarin woedt. Maar deze Geest is leven, omdat Hij tot gerechtigheid aandrijft. En wanneer daarom deze Geest van Hem, Die Jezus uit de doden heeft opgewekt, in u woont, dan zal God de Vader, evenals Hij Christus uit de doden heeft opgewekt, ook uw sterfelijke lichamen levend maken door Zijn Geest, Die in u woont.

Zo spreekt Paulus (heel duidelijk). Ik wil liever de betekenis van Zijn woorden weergeven, dan dat ik zijn woorden heb willen tellen. In een paar tussengevoegde aanduidingen noemt hij deze Geest de Geest der aanneming, omdat God ons door Hem tot Zijn kinderen aanneemt, terwijl Hij Zijn beeld in ons herstelt.

En wanneer wij door Hem vertrouwen, noemen wij God Zelf met een kinderlijk vertrouwen ”onze Vader”. Deze Geest getuigt met onze geest, dat is dus: in ons hart, dat wij kinderen en erfgenamen van God zijn en mede-erfgenamen van Christus. We zullen eenmaal op gelijke wijze verheerlijkt worden, wanneer wij tenminste eerst met Hem zullen hebben geleden.

Martin Bucer, predikant te Straatsburg

(”De brief van Paulus aan Efeze” 1527)