Ds. C. J. Meeuse met emeritaat: Roeping tot ambt mag geen onzekere zaak zijn

Ds. Meeuse diende in de achterliggende 35 jaar heel verschillende gereformeerde gemeenten. Hij begon in het stadse, westerse Rotterdam-Zuid; daarna ging hij naar Rijnmondstad Vlaardingen. Toen volgden het Veluwse dorp Nunspeet en de Gelderse stad Apeldoorn. De laatste elf jaar was het Zeeuwse Goes zijn standplaats. Woensdagavond neemt hij er afscheid. „Elke gemeente heeft zijn eigen karakter. Maar het gaat overal om gevallen mensen. Mensen die genade moeten leren kennen.”

:::inline_article 1:::

Duizenden preken hield hij in die en andere gemeenten. „Dat is zo’n grote verantwoordelijkheid. Het bloed wordt van onze hand geëist als we niet trouw zijn in de prediking.”

Terugvallen op de roeping tot het ambt geeft houvast. „Die roeping mag daarom geen onzekere zaak zijn. Ik heb weleens een heel moeilijke tijd gehad met veel strijd en vragen. De Heere wilde me klein en afhankelijk houden. Als de Koning der Kerk in waarheid je Werkgever is, dan kun je je geen betere wensen. „Hij geeft de moede kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien die geen krachten heeft.””

Een predikant moet er altijd voor waken dat hij geen dienaar van mensen wordt, waarschuwt ds. Meeuse. „Mensen kunnen in deze tijd zo veel van een predikant verwachten. Veel mensen horen graag een boodschap die hen streelt, maar een predikant moet ook waarschuwen, op zonden wijzen en leidinggeven aan het geestelijk leven.”

„Bemoedigend”, vindt de predikant het dat er op Grote Verzoendag in Israël tweemaal werd geofferd. „Eerst werd er verzoening gedaan over de onreinheid van de heilige dingen, voor het werk van de priesters; daarna voor de zonden van het volk. Wij hebben als predikanten dubbel vergeving en verzoening nodig.”

Jonge, beginnende predikanten adviseert ds. Meeuse „om de dag alleen te beginnen. Zoek Gods aangezicht. Zelfonderzoek blijft belangrijk, ook voor een predikant. En verder, laat je niet opjagen door mensen. Schriftonderzoek en studie zijn onmisbaar en vragen tijd.”

Ds. Meeuse heeft de houding van veel gemeenteleden zien veranderen, soms in positieve zin, zodat er meer aandacht kwam voor de boodschap, maar niet altijd in het voordeel van het kerkelijk leven. „We hebben de tucht van Gods Woord nodig. En wat willen velen die juist ontlopen. De Spreuken spreken op tientallen plaatsen over de tucht. Gods kinderen krijgen de tucht ook lief.”

Aandacht voor de jeugd in de gemeente is in deze tijd extra nodig, stelt hij. „De duivel heeft een breed instrumentarium en veel ouderen zijn niet in staat om de aanvallen van de satan op hun kinderen te doorzien. Belangrijk is dat ambtsdragers een relatie hebben met jongeren. Het is mij niet altijd gelukt. Laat jongeren uit de mond van mensen die de Heere oprecht vrezen horen wie de Heere is.”

Dichten ligt ds. Meeuse na aan het hart. „Al kort na mijn huwelijk werkte ik regelmatig aan een psalmberijming en het dichten van Bijbelse gezangen.” Als jonge onderwijzer begon hij met het schrijven van ”Vertellingen bij de Bijbel”. Later kwam de roeping voor het werk onder het Joodse volk in Israël en Oost-Europa.

Veel schreef hij over de nadere reformatoren en de puriteinen. De predikant –al jaren tweede voorzitter van de Stichting Studie der Nadere Reformatie– heeft hen lief. Dat laten ook de vele –soms perkamenten– banden in zijn boekenkasten in zijn nieuwe huis in Arnemuiden zien. „Ik put er graag uit. In mijn studententijd heb ik veel in Kohlbrugge gelezen. Anderen die ik graag noem, zijn Hugo Binning, M’Cheyne en Koelman. Calvijns Bijbelverklaring is heel waardevol voor de preekvoorbereiding. Het waren predikanten die goed leiding konden geven aan het persoonlijk geestelijk leven. Zij verstonden de Bijbelse boodschap bijzonder en hebben die op rijke wijze uitgedragen.”

Het vervult de predikant –die ooit wilde promoveren op Jacobus Koelman– met zorg dat de geschriften van veel „oudvaders” en puriteinen niet meer de waardering krijgen die ze verdienen. Hij hecht grote waarde aan kennis van de kerkgeschiedenis. „Daaruit kunnen we leren dat de Heere Zijn kerk in stand houdt.”

Israël en het Joodse volk vormen een ander onderwerp waar hij veel energie in stak. „Bij de voorbereiding van een lezing over Paulus’ brief aan de Romeinen vestigde de Heere mijn aandacht op Zijn onvervulde beloften voor de Joden en gaf Hij me een bijzondere roeping om Zijn heilsboodschap ook onder het Joodse volk te brengen.” De predikant zette zich daarop in om vanuit de Gereformeerde Gemeenten meer voor dit volk te doen. Het leidde ertoe dat in 1995 het deputaatschap voor Israël werd ingesteld. Ds. Meeuse is er sindsdien voorzitter van. Die taak gaat hij nu neerleggen.

Het deputaatschap richt zich inmiddels ook op Arabieren in Israël. Van ds. Meeuses boekjes met Bijbelse vertellingen zijn in de Arabische wereld al meer dan 100.000 exemplaren verspreid. „Ik hoorde pas dat nonnen van een klooster in Jericho ze uitdelen aan Arabische kinderen. Wat een wonder. Wat het uitwerkt? Ik weet het niet. De Heere zorgt voor de vrucht.”

Ds. C. J. Meeuse

Cornelis Jan Meeuse werd op 5 oktober 1945 in Veenendaal geboren. Daarna woonde hij in Rilland en Rijssen. Hij werd leraar godsdienst; daarnaast studeerde hij theologie. In 1979 werd hij toegelaten tot de Theologische School in Rotterdam. Vanwege zijn universitaire studie mocht Meeuse de opleiding in drie jaar doen. In 1982 werd hij kandidaat. Rotterdam-Zuid was zijn eerste gemeente. Daarna ging hij naar Vlaardingen (1992), Nunspeet (1997), Apeldoorn (2002) en Goes (2006). Ds. Meeuse is gehuwd met Trijntje Kalkman en heeft 9 kinderen en 37 kleinkinderen. Hij publiceerde veel, zoals een psalmberijming en tal van boeken.

Ds. C. J. Meeuse met emeritaat: Roeping tot ambt mag geen onzekere zaak zijn

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?