Payne baseert zijn theorie op de aanwezigheid van een klein streepje in de kantlijn naast de ‘zwijgtekst’, vers 34, in de Codex Vaticanus, een van de vroegste en betrouwbaarste kopieën van het Nieuwe Testament, die dateert uit de vierde eeuw. Het streepje zou aangeven dat dit gedeelte pas later aan de oorspronkelijke tekst is toegevoegd en dus niet in de vroegste versies voorkomt. Het bewijs hiervoor is volgens Payne dat de schrijver van de Codex Vaticanus toegang had tot veel vroegere teksten, handschriften die in de loop van de tijd verloren zijn gegaan.

Paynes claims zijn echter niet onbetwist. Dr. Pieter Lalleman, docent Nieuwe Testament aan Spurgeon’s College in Londen, verklaarde recent tegenover de Britse christelijke nieuwssite Christian Today: „Waar het om gaat, is dat de omstreden woorden (1 Korinthe 14:34-35) er in de gezaghebbende Codex Vaticanus iets anders uitzien. Maar dat is niet zo belangrijk. Een middeleeuwse schrijver heeft de letters van dit oude handschrift bijgekleurd. Hij deed dat niet bij woorden en letters waarvan hij dacht dat ze niet door Paulus zelf waren geschreven. Maar hij kleurde wel die twee verzen bij. Ze komen ook voor in oudere handschriften van de Vaticanus. Het feit dat deze verzen in sommige handschriften op een andere plaats staan (aan het einde van hoofdstuk 14) kan verklaard worden door het feit dat een kopiist bij het overschrijven de verzen vergat en ze aan het einde van het hoofdstuk toevoegde. Feit is dat er geen enkel manuscript bekend is waarin deze twee verzen helemaal ontbreken.”