„En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze.”

De wijsheid van David is groot geweest. Toch zien wij dat deze enige malen gedreven is door hetzij de duivel, hetzij door menselijke dwaling, zoals wanneer hij beveelt het volk te tellen. „Daar dus aller zwakheid groot is, regeert U ons, o eeuwige God, Vader van onze Heere Jezus Christus en toon ons een heilzaam beleid in persoonlijke en publieke zaken, en versterk onze harten door Uw Heilige Geest, opdat zij U gehoorzamen, opdat wij geen vaten van toorn zijn, maar vaten van barmhartigheid en nuttig voor de Kerk.”

Verlos ons van de boze: het is een algemeen gebed, dat bevrijding verzoekt van alle ellenden en zwarigheden van dit leven, van de zonden, van de tirannie van de duivel, van ergernissen, van rampen, opdat wij namelijk met de gehele Kerk die uitgerukt is uit de tegenwoordige ellenden, begiftigd worden met licht, gerechtigheid en eeuwig leven, en de zeer liefelijke omgang genieten van de eeuwige God en van onze Heere Jezus Christus; Amen.

U ziet dat Christus de dingen die gebeden moeten worden in de allerbeste orde samengevat heeft in deze vorm, die Hij ons bevolen heeft uit te spreken. Want Hij zegt uitdrukkelijk: Bidt, en noemt eeuwige, geestelijke dingen, lichamelijke, tegenwoordige en toekomstige. Hij wil dat u aan het gehele leven denkt, ja ook aan de gehele eeuwigheid, waarvan de overdenking zéker de harten tot aanroeping moet opwekken.

Philippus Melanchthon, theoloog te Wittenberg

(”Loci communes”, 1551)