Tachtig kilometer willen ze in hun nakie gaan wegtrappen, en als startplek hebben ze Apeldoorn gekozen. Naakt op de fiets door bos en hei, je moet er maar opkomen. Als het niet van zo’n ontzettende treurigheid getuigde, zou je om zo’n plan natuurlijk hartelijk moeten lachen.Het plan toont niet alleen aan hoe droevig het is gesteld met de zedelijkheid onder bepaalde groepen -we moeten zorgvuldig formuleren- landgenoten. De manier waarop het totstandkwam -via internet- laat nog iets anders zien: lieden met de meest vunzige ideeën manifesteren zich steeds vaker als collectief.

Vroeger waren zulke figuren er natuurlijk ook, maar werden ze door hun omgeving geïsoleerd en hopelijk op die manier gecorrigeerd of afgeremd in hun denken en doen. Dankzij internet vindt zo’n eenling tegenwoordig met gemak een heel leger van andere eenlingen met dezelfde ideeën, en kunnen ze gezamenlijk hun plannetjes smeden.

Zonder dat de samenleving ook maar iets gemerkt heeft van de voorbereidingen, staan ze plots voor je met hun vreemde gedrag.

De Chinese autoriteiten hebben iets dergelijks meegemaakt toen enkele jaren terug duizenden leden van de Falun Gong-sekte opdoken op het Plein van de Hemelse Vrede. Het was een protest tegen de onderdrukking van deze geestelijke beweging en via internet was de actie tot in de puntjes voorbereid. Toen de dag van optreden was aangebroken, stonden de autoriteiten sprakeloos van verbazing. Dat duurde overigens niet lang, want er zijn daarna heel wat arrestaties verricht.

Peking kijkt sinds die tijd met nog grotere argwaan naar het fenomeen internet, want het beseft heel goed welk een gezagsondermijnend effect ervan uit kan gaan. Volledige vrijheid van meningsuiting is immers het wachtwoord dat honderden miljoenen internetters wereldwijd fluisteren zodra ze het net opgaan, en juist daarvan zijn de machthebbers in Peking niet gecharmeerd.

Met name het afgelopen jaar is het regime keihard bezig geweest om controle over internet te krijgen, en daarvoor is zelfs een heuse internetpolitiemacht opgericht. De eenheid, die bij internetters bekend is onder de spotnaam ”Big Mama’s”, telt naar schatting zo’n 40.000 leden.

Met behulp van de meest geavanceerde filtertechnieken zijn de heren en dames dag en nacht bezig met het speuren naar „politiek verdachte” woorden en termen als Taiwan, democratie en Falun Gong.

E-mail berichten van en naar de ongeveer 80 miljoen internetters in China worden gewogen op hun inhoud en zo nodig rigoureus afgevoerd. En in internetcafés worden gebruikerspasjes steeds vaker gekoppeld aan gegevens op de identiteitskaart die iedere Chinees bij zich draagt. Alsof dat nog niet genoeg is: in tal van zulke cafés hangen camera’s die hun opnamen constant doorsturen naar een verdergelegen politiebureau.

Intussen zitten de internetters ook niet stil: die doen er alles aan om de controle van de Big Mama’s te omzeilen.

Voordeel voor de internetters is dat het Chinese bewind ook de grote voordelen van internet erkent - voor de economie en de wetenschap bijvoorbeeld.

En als de autoriteiten dat niet beseffen, wordt hun dat door anderen wel voorgehouden. Toen twee jaar terug de zoekmachine Google werd stilgelegd vanwege het „gezagsondermijnende effect” ervan, reagereerden ondernemers en wetenschappers woedend omdat ze van de buitenwereld werden afgesloten. Google was binnen een week weer in de lucht.

Dat internetters telkens nieuwe wegen vinden om China’s Great Fire Wall te ondermijnen blijkt wel uit het feit dat steeds meer incidenten van corruptie of mishandeling als lopende vuurtjes door het land gaan.

Hoe die race tussen de Big Mama’s en de internetters uiteindelijk zal aflopen is onduidelijk, één ding is in ieder geval zonneklaar: burgemeester De Graaf van Apeldoorn moet hoognodig gaan chatten met de Chinese president Hu. Want je kunt als gezagsdrager ook te slap zijn als het gaat om vrijheid van meningsuiting. Uit oogpunt van geestelijke volksgezondheid zou De Graaf best enkele filtertechniekjes van de Chinezen mogen overnemen.

En intussen maar hopen dat het die twaalfde stortregent.