„Ik voelde een enorme pijnscheut. Alle kracht verdween uit mijn been.” In de woonkamer in Meliskerke blikt Bennie Poppe (54), samen met zijn vrouw Annetta (51), terug op het fietsongeval tijdens een caravanvakantie in Zuid-Frankrijk in 2008. „Ik realiseerde me meteen: Ik zal nooit meer kunnen lopen”, zegt Poppe, vader van vier zoons (18, 23, 25 en 30). De Zeeuw liep een hoge dwarslaesie op en zit sindsdien in een rolstoel.

Al zo’n 25 jaar gaan de Poppes er in zomervakanties met de caravan op uit. Bennie: „Dat begon met een trip naar Texel in 1993. We stonden op een primitieve boerencamping. Een golfplaatje boven de wc. En het regende ook nog eens alle dagen.” Zijn vrouw Annetta: „Toch heerste er een gezellig sfeertje. We volleybalden met andere campinggasten. Onze oudste, toen 5 jaar, vermaakte zich in de modder. Sinds die vakantie hadden we de smaak van het kamperen te pakken.”

Amper te doen

Ook de jaren na het fietsongeluk blijft het gezin er met de caravan op uittrekken. Alleen in 2009, het jaar na het ongeval, kiest het gezin voor een chaletvakantie. Maar die bevalt niet. Moeder: „Wij zijn kampeermensen en houden van het buitenleven.”

Sinds 2010 bivakkeren de Zeeuwen tijdens vakantietrips –de laatste jaren telkens naar Frankrijk– in een aangepaste caravan. Zo is een hoek van een zithoek afgezaagd, zodat Bennie zich met zijn rolstoel door de caravan kan verplaatsen. Ook zijn een bredere deur en een lift aangebracht en is het toilet toegankelijker gemaakt.

Ondanks zijn beperking gaat Poppe niet bij de pakken neerzitten. Een fors deel van de reis door Frankrijk zit hij zelf achter het stuur van zijn aangepaste auto, die de caravan trekt. Gas en rem bedient hij met zijn handen. Ook zijn rolstoel beweegt hij met armkracht voort.

Maar ontegenzeggelijk kan de inwoner van Meliskerke, die werkt bij een bedrijf dat suikerbietenrooiers fabriceert, lastiger meekomen. „Wij zijn cultuurliefhebbers en bezoeken bijvoorbeeld graag een kasteel. Maar veel Franse kasteeltjes zijn niet toegankelijk voor rolstoelgebruikers. De gangetjes zijn te smal. Dan moet ik buiten blijven. Dat vind ik echt pijnlijk.”

Poppe prijst de dag, drie jaar geleden, dat hij de Swiss-Trac ontdekte. Dat is een hulpmotor die hij voor zijn rolstoel kan koppelen. „Zo kan ik in mijn eentje een steil bergweggetje op. Voorheen moest mijn vrouw me omhoog duwen. Dat was voor haar amper te doen.”

Zware wissel

Ook Annetta Poppe kreeg het voor de kiezen. De zorg voor haar man trekt een zware wissel op haar. In 2012 openbaarde zich bij haar een schildklieraandoening en kreeg ze een burn-out.

Voelden ze opstandigheid? Bennie: „Nee, daar ben ik voor bewaard. Dat verwondert me nog altijd. Al wist ik kort na het ongeval nog niet wat me allemaal te wachten stond: incontinentie, dagelijks pijn. Ik nam een voorbeeld aan een collega die in 1986 in een rolstoel terechtkwam. Die jongen is een doorzetter en zorgde er bijvoorbeeld voor dat hij kon blijven autorijden.”

Annetta: „Toen mijn schildklieraandoening was ontdekt en ik heel vermoeid was, ervoer ik wél opstand. Maar die is van mij weggenomen. Eén weet van alle dingen en helpt door alle moeilijkheden heen. Vaak ook via vrienden en mensen van onze kerk, de gereformeerde gemeente in Meliskerke. Zij zorgen in zware tijden bijvoorbeeld voor de warme maaltijd.” Bennie: „Ik denk vaak aan Psalm 118 vers 7, onberijmd: „De Heere is bij mij onder degenen, die mij helpen.”

Deze zomer gingen de Poppes met z’n tweeën op vakantie. Voor het eerst in jaren zonder kinderen. Dat deed best een beetje zeer. Maar het echtpaar koestert sommige momenten. Annetta: „Zoals een tochtje in een elektrisch bootje op een meer in Zuid-Frankrijk. Anderen hebben Bennie in het bootje getild. Prinsheerlijk voer hij daar.”

zomerserie Vakantie op wielen

In deze serie vertellen RD-lezers over hun reiservaringen met de caravan, vouwwagen of camper. Dit is deel 8 (slot): familie Poppe uit Meliskerke.