De boerderijen werden vermoedelijk gebouwd na het einde van het Tienstammenrijk in 720 voor Chr. De Assyriërs heersten toen over delen van Israël.

De afgelopen jaren hebben archeologen rondom Rosh Ha-Ayin verschillende andere overblijfselen gevonden van boerderijen uit die tijd. De bouw van deze boerderijen is opvallend, want tal van gebieden bleven verlaten na de wegvoering van het Tienstammenrijk. Sommige wetenschappers geloven dat de Assyriërs het gebied weer wilden bevolken, omdat het huidige Rosh Ha-Ayin aan een internationale route lag die leidde naar de westelijke grens van het rijk.

Volgens de leider van de opgravingen, Gilad Itach, is het grote ondergrondse waterreservoir indrukwekkend. „In de oudheid was de opvang van regenwater en wateropslag van fundamenteel belang. Met een jaarlijkse regenval van 500 millimeter kunnen de winterregens in dit gebied het grote waterreservoir gemakkelijk hebben opgevuld.”

Het watersysteem is bijna 20 meter lang en ligt meer dan 4 meter onder de grond. Het was aangelegd onder een groot gebouw met muren van bijna 50 meter lang. Sommige van de potscherven die op de vloeren lagen, waren waarschijnlijk afkomstig van vaten die de bewoners gebruikten om water uit het reservoir te halen. Het gebouw raakte in onbruik in de Perzische tijd (586-332 voor Chr.), maar het watersysteem bleef in gebruik tot de moderne tijd.