Het bestaan van een deeltje dat tegelijk zijn eigen antideeltje is, was in 1937 al voorspeld door de Italiaanse wetenschapper Ettore Majorana. Het duurde tot april 2012 totdat wetenschappers erin slaagden de eerste glimp van het majoranafermion op te vangen. De nanowetenschappers van de onderzoeksgroep van professor Leo Kouwenhoven van TU Delft haalden er destijds de kolommen van Science mee.

Buitenbeentje

Het deeltje is in zekere zin een buitenbeentje. De meeste elementaire deeltjes hebben een kenmerkende elektrische lading, massa en energie. Het mysterieuze majoranadeeltje heeft dat alles echter niet. Bovendien ís het zijn eigen antideeltje, zijn eigen spiegelbeeld.

Na de vondst van het team van Van Kouwenhoven hebben natuurkundigen van de Stanford Linear Accelerator Center in Amerika een eigen onderzoek gestart. Opmerkelijk is wel dat de Amerikanen nu doen alsof zij de ontdekker zijn van het majoranadeeltje. Met de vaststelling van het bestaan van het deeltje komen razendsnelle kwantumcomputers weer een stapje dichterbij.