Het rapport is vooral bedoeld als handreiking voor beheerders en eigenaars van kerkgebouwen en voor gemeentelijke instanties. Het moet duidelijkheid scheppen over de regels en de brandveiligheid van kerken bevorderen. Algemeen secretaris dr. B. Plaisier van de Protestantse Kerk in Nederland en hulpbisschop De Korte van Utrecht kregen het rapport vrijdagmiddag aangeboden.

De opstellers constateren dat het belang van een zo groot mogelijke brandveiligheid, dat bij gemeente en brandweer vooropstaat, strijdig kan zijn met het belang van het behoud van een kerkgebouw als monument. De publicatie wil beheerders van kerkgebouwen helpen om een „evenwichtige afweging” tussen die twee belangen te maken.

De werkgroep ”Veiligheid in kerken” van de rijksdienst telde in de periode 1983 tot 2003 33 kerkbranden, met een totale schade van bijna 20 miljoen euro. De belangrijkste oorzaken waren brandstichting (vooral bij inbraak) en brandgevaarlijke werkzaamheden, vooral door loodgieters. Bij de vuurwerkramp in Enschede in 2000 raakten vier kerken zwaarbeschadigd.

De brandweer blijkt kerkbranden vaak zeer moeilijk te kunnen bestrijden. Dat geldt vooral voor branden die in de kap beginnen of torenbranden die de kap bereiken. Die gaan veelal gepaard met instortingen. Het betreden van een brandende kerk is voor de brandweer meestal een riskante zaak. Een flinke kerkkap die in lichterlaaie staat, is te vergelijken met vier brandende eengezinswoningen.

Het rapport beveelt kerkbestuurders onder meer aan een evacuatieplan te maken voor kostbare voorwerpen en maatregelen te nemen om schade door bluswater bij voorbaat te beperken (bijvoorbeeld door een waterkerende bescherming bij het orgel). Ook pleiten de opstellers ervoor gegevens van monumentale kerken, zoals bouwtekeningen en foto’s, centraal te bewaren.