„Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.”

De natuurlijke mens drijft menigmaal de spot met de heilige wandel en de godvruchtige betrachting van de godzaligen. Hij haat die in zijn hart. Want de duisternis haat het licht, omdat zijn werken bestraft worden, zoals de Zaligmaker zegt (Johannes 3:20).

Dat verstand wordt nu bestraald met de verlichting van het Evangelie der heerlijkheid van Christus, Die het Beeld Gods is (2 Korinthe 4:4). Daarom krijgt die mens nu zin in dat beminnelijk Evangelie, met al zijn goddelijke waarheden, die hij tevoren in hun ziel veranderende kracht niet kende en ook niet beminde. Hij ziet er nu een verlokkende schoonheid en dierbaarheid in. Hij aanschouwt er heerlijkheid in (2 Korinthe 3:18). Hij wordt nu vernieuwd tot kennis (Kolossenzen 3:10).

Daarom is hij nu verbaasd over al hetgeen hij nu ziet. Waaraan hij vroeger niet dacht, ziet hij nu in en buiten hem met geheel andere ogen. Want hij heeft nu verlichte ogen van het verstand (Efeze 1:18). Daarom wordt nu ook zijn oordeel vernieuwd. Dat vernieuwde gezicht van het verstand doet hem geheel anders oordelen over de voorkomende zaken dan tevoren.

Nicolaas Simons van Leeuwarden,

lekentheoloog te Amsterdam

(”De wedergeboren christen”, 1718)