Dit zei ds. D. C. Flapper zaterdagmorgen op de ontmoetingsdag in Zwaagwesteinde. Voor zo’n veertig belangstellenden stond ds. Flapper stil bij Ezechiël 47 en het visioen van de nieuwe tempel. De predikant van de vrije oud gereformeerde gemeente te Oldebroek sprak over ”De stroom van Geest en leven”.

De in ballingschap verkerende profeet Ezechiël beschreef het vertrek van Gods heerlijkheid uit de tempel van Jeruzalem als gevolg van de gruwelen en zonden in de tempel. Nadat Ezechiël de verwoesting van stad en tempel had aangezegd als een oordeel Gods, volgt het visioen van de nieuwe tempel.

Welbehagen

Ds. Flapper verklaarde de komst van Jezus Christus en Zijn offer als de vervulling van Ezechiëls visioen over de nieuwe tempel. „De nieuwe tempel en de wateren die vanonder het altaar vloeien, spreken over het welbehagen Gods. Door het offer van Christus zal God Zijn volk opnieuw met genade bezoeken. De Heilige Geest kan de dorre woestijn levend maken en als de levend makende wateren naar de Dode Zee vloeien, dan komt er op de meest dode plek op aarde nog leven.”

De stroom begon druppelsgewijs om uit te groeien tot een steeds bredere en diepere stroom. „Het werk van de Geest begint meestal klein en onopvallend. Maar als de ontdekkingen dieper worden, dan vloeit de genade des te rijker. Dat gebeurt als de zondaar buigt onder Gods recht en als dan naar eigen besef alles verloren is, dan komt de volkomen Borg, Die de volledige schuld overneemt en de zondaar met Zijn gerechtigheid bekleedt. De Dode Zee is de diepste plek op aarde en in het geestelijk leven worden ook de liefste vruchten voortgebracht op de diepste plek van de verootmoediging. De stromen van levend water zijn de bron dat er ook een levende kerk blijft.”

Afgedankt

’s Middags sprak ds. C. L. Onderdelinden over ”De moedeloze Elia onder de jeneverboom”, naar aanleiding van 1 Koningen 19. Ds. Onderdelinden, predikant van de oud gereformeerde gemeente te Rijssen (Bevervoorde), verklaarde de totale uitputting van de profeet Elia uit de voorafgaande gebeurtenissen, toen Elia op de berg Karmel het in zijn eentje opnam voor de Heere tegenover een grote overmacht van Baälspriesters en het volk Israël. Toen Elia naar de woestijn vluchtte, raakte hij moedeloos en voelde zich afgedankt en nutteloos.

Volgens ds. Onderdelinden zijn Gods kinderen en knechten voor alle ziekten vatbaar, ook voor burn-out en overspannenheid. Een engel versterkte de moedeloze Elia en door het nuttigen van het meest elementaire voedsel, kreeg hij kracht om naar de berg Horeb te gaan, waar hij eerst onderwijs en vervolgens troost ontving. Ds. Onderdelinden trok les uit deze geschiedenis: Gods kinderen mogen hun hele hart bloot geven voor de Heere.