De bijeenkomst, georganiseerd door het deputaatschap Israël van de Gereformeerde Gemeenten, zorgde voor een kleine file op de Oudelandseweg. Zo’n 450 vrouwen uit het hele land bezochten de tweede Israëlvrouwenochtend.

Gilah Evers (57) zei erg blij te zijn met de uitnodiging voor de contactochtend. Als moeder van elf kinderen heeft ze heel veel opvoedingservaring die ze graag deelt. Maar het gaat haar om meer dan alleen regels voor een goede opvoeding door te geven. „Ik wil met mijn lezing inzicht geven hoe je met liefde dingen kunt bereiken. Ook wil ik graag dat mensen blijdschap leren. Want zowel bij strikt orthodoxe Joden als bij strikt orthodoxe christenen is er die moeilijke combinatie van strenge regels én blijdschap. Ik weet niet of orthodoxe christenen blijdschap missen. Misschien is dat een vooroordeel van mij. Juist daarom ben ik blij met de uitnodiging, dan kan ik ze beter leren kennen. Ik vind de dialoog heel boeiend.”

Esther

De vrouw van de Amersfoortse rabbijn Shimon Evers bedankt aan het begin van haar lezing mensen die Joden verborgen in de Tweede Wereldoorlog. Ze vergelijkt hun moed met de moed van koningin Esther. „Esther is niet zo blij met de positie waarin ze verzeild raakt. Maar haar oom Mordechai wijst haar op haar taak, met de woorden: „En wie weet of jij niet juist voor een tijd als deze tot deze koninklijke waardigheid gekomen bent.””

Evers trekt de lijn naar vrouwen van nu: „Dit kunnen we van Esther leren: soms moeten we door onszelf of door iemand anders tot de orde geroepen worden. Dat iemand tegen je zegt: „Dit is jouw taak, jouw roeping, voer die nu uit.””

Evers legt er de vinger dat in het boek Esther de naam van God niet genoemd wordt. „Dat heeft te maken met het feit dat de Joden Gods naam niet in het Perzisch konden vertalen. Maar als je dit boek leest, kun je haast niet denken dat het toeval is wat er gebeurt. Wij zijn radertjes in het uurwerk van Hashem, de God Die geneest. In Esther lijkt het alsof het allemaal vanzelf loopt, maar we weten dat het van Hogerhand geregeld is. Wanneer we dat weten en voelen, zijn dat momenten van intens geluk.”

Perfect

Met het voorbeeld van een huilende baby toont de rabbijnsvrouw aan dat het verschilt of je wanhopig of juist in vertrouwen je weg gaat. „Je kunt dan als ouders met de handen in het haar erbij gaan staan, of ervan uitgaan dat Hashem je als ouder de natuurlijke gave gegeven heeft om dit kind te troosten. Hij is nabij voor wie Hem aanroept, staat er in Psalm 145. Niet elke gelovige is al op dit punt beland. Maar je kunt ook aan je kinderen laten zien dat je op weg bent om dat vertrouwen te vinden. Als we geen ideale ouders zijn voor onze kinderen, laten we dan ouders zijn die aan zichzelf werken en die het zo goed mogelijk zijn. Perfect is niet het goede ideaal, perfect is alleen Hashem.”

Evers benadrukt dat het belangrijk is om als moeder je kinderen leiding te geven. „Daarbij moet je duidelijk zijn en streng. Straal autoriteit uit met liefde. Zo ben je een goede moeder. Het is goed om te weten wat je opvoedingsdoel is en je daarop te richten. Mijn doel is: mijn kind grootbrengen met liefde, zodat zij als ze volwassen is een stevig karakter heeft, een goede band heeft met haar ouders en zelfstandig kiest voor het doorgaan met het dienen van Hashem zoals zij dat thuis geleerd heeft.”

Spirituele spieren

In de vragenronde stelt een van de aanwezigen de vraag of Evers het geloof als een gave Gods beschouwt. Evers: „Het geloof is in onze ziel ingebakken. Maar omdat we vaak zo bezig zijn met het materiële, vergeten we het. We moeten stil staan en onze spirituele radio aanzetten om op een andere golflengte te komen. Het ligt aan ons of we die verbinding ervaren en of we onze spirituele spieren oefenen door psalmen en gebeden op te zeggen.”

Meer contact

Johan de Jong van het deputaatschap voor Israël nodigt Ghila Evers uit om meer contact tussen christenvrouwen en joodse vrouwen tot stand te brengen. „Ghila heeft net als christenvrouwen te maken met opgroeiende kinderen die ze op moet voeden in een vijandige wereld vol verleidingen. Er zijn veel overeenkomsten met christenmoeders. Tegelijk is het belangrijk om ons te realiseren dat er grote verschillen tussen de joodse en de christelijke leefwereld zijn. Die mogen ook benoemd worden. Dat we Jezus zien als de enige Weg tot behoud, dat mag in zo’n gesprek ook zeker naar voren komen. De vrouwen die deze morgen bezochten en die ik sprak in de pauze verwoordden dat ook: „We voelen ons verbonden en tegelijk is er een groot verschil.””

Lees ook:

Amersfoortse joden zien uit naar komst Messias (Reformatorisch Dagblad, 23 februari 2016)