Het had koud kunnen zijn, deze middag in Hoek van Holland. Maar dat is het niet. Sterker: het is de warmste septemberdag ooit gemeten. Schoenen uit dus. En gauw met de voeten het water in.

Zand, zee en water doen iets met mensen. Niet zo gek dus dat organisatiebureau Be Shore Events teambuildingsactiviteiten voor bedrijven op het strand aanbiedt. Bij het zien van de zee is het in één klap duidelijk dat dit geen gewone werkdag is. Ook al zijn alle collega’s van Bureau Jeugdzorg uit de omgeving van Rotterdam vandaag allemaal aanwezig.

De start van deze middag is in strandtent Dechi Beach. Je kunt er wat eten of drinken, voordat de opdracht uitgelegd zal worden. Deelnemers gaan een kunstwerk van zand maken. Dat weten ze inmiddels. Maar hoe doe je dat op een goede manier? En wat moet het precies gaan worden?

Afgezet

Het strand is inmiddels volgelopen met badgasten, dus het is maar goed dat de organisatie met beachvlaggen en emmers een deel heeft afgezet, dicht bij het water. Strandgasten hebben vast al lang zitten dubben over wat hier vandaag staat te gebeuren.

De twee medewerkers van Be Shore Events leggen aan de deelnemers van de workshop strandkastelen bouwen uit wat er van hen wordt verwacht. Vier groepen van zo’n acht mensen gaan elk een kunstwerk maken. Maar voordat ze gaan bouwen, moet er een schets worden gemaakt.

De groepen worden ingedeeld en samen bepalen ze het thema. Zomer. „Daar kun je mooi alle kanten mee op.”

Toch blijkt het ook weer niet zo makkelijk te zijn het onderwerp van een eigen kunstwerk te kiezen, zeker niet omdat je overeenstemming moet zien te bereiken met de anderen. Nog vijf minuten, roept de leiding. Dan moet er iets op papier staan. Zo’n aansporing is wel handig.

Stevig materiaal

Er volgt eerst nog een korte toelichting. Want alle deelnemers hebben vroeger weleens een zandkasteel gebouwd, maar een krokodil of een tijger is toch heel andere koek. „Het gaat om de basis, die is belangrijk. Zonder stevig materiaal zakt het kunstwerk in. Hoe je stevige bouwspecie maakt? Zand pakken, natmaken en aanstampen, natmaken en aanstampen.” Simpel, zo lijkt het, als Koen en Rob het voordoen.

Na de instructie is het al gelijk duidelijk dat er bouwers nodig zijn, maar ook collega’s die water halen. Want zonder water geen specie en dus geen kunstwerk.

Ook is er bij elk groepje één die de lijnen uitzet. Letterlijk in dit geval. Want hoe groot zullen we het kunstwerk maken? Met een stokje wordt de zojuist gemaakte schets uitgetekend in het zand.

Inmiddels zijn de waterdragers terug. Geen straf om vandaag deze taak toebedeeld te krijgen. Het water is lekker opgewarmd, maar geeft nog altijd verkoeling bij temperaturen van boven de 20 graden.

Stampen

De eerste zandbulten liggen er; ze worden gemengd met water. „Is dit zo stevig genoeg?” Enkele artsen en verpleegkundigen stampen de boel nog eens goed aan. „Dit zal niet zomaar omwaaien.”

„Doe jij het maar, dat bouwen”, zegt een dame tegen haar collega. „Dat kan ik toch helemaal niet. Straks maak ik alles weer kapot.” Even later is ze toch aan de slag, want al snel blijkt dat alle handen hard nodig zijn voor het plan dat de groep heeft gemaakt. En wat verkeerd ging, is zo weer te repareren.

Een paar mannen lopen af en aan met emmers en gieters. Ze hebben duidelijk de smaak te pakken. „Het is lang geleden dat ik een zandkasteel heb gebouwd. Het kind komt weer in je boven.” Een ander: „Ik heb nu zelf kinderen, het aardige is dat je dan een goed excuus hebt om zelf ook weer mee te doen. Dus ik bouw nog weleens wat.”

Slotgracht

Heel langzaam wordt zichtbaar welke kant het op gaat met de kunstwerken. Een bloem? Ja, dus. En even verderop staat een kasteel. „Te simpel? Nee hoor, we maken er een slotgracht bij. Echt een locatie waarop we allemaal graag zouden willen werken.”

Iets verderop lijkt er een heuse zeemeermin te verschijnen, aangespoeld op het strand. „We maken er een baby aan vast. Dan heeft het nog een link met ons werk als consultatieverpleegkundigen.”

Nog tien minuten te gaan en de afwerking kan beginnen. Daar zijn dus die spatels en mesjes voor! De zonnebloem krijgt blaadjes en nerven en het kasteel een uithangbord mét tekst. De zeemeermin wordt versierd met schelpen. Dan is de tijd om en legt iedereen zijn gereedschap neer. Al hadden ze allemaal best graag nog even verder gegaan.

Jurering

Inmiddels zijn er heel wat strandgasten om de kunstwerken heen komen staan. „Mooi”, vinden ze allemaal. Een jongen gaat vastberaden weg, om de techniek van ‘pappen en nathouden’ zelf ook te gaan gebruiken. Enkele meisjes mogen plaatsnemen in de jury.

wDe deelnemers aan de workshop vertellen wat ze hebben gemaakt. En dan gaat het erom spannen. Welk kunstwerk wordt het mooist gevonden? Na een kort beraad is het duidelijk: de zeemeermin met kind heeft gewonnen. Vooral de schelpjes maakten volgens de jury het kunstwerk af. Een grote prijs is er niet. Maar de roem van de eerste plek is onder collega’s ook belangrijk.

beshoreevents.nl voor meer informatie en boeken van een workshop.