„Het ambt van premier is nooit mijn doel geweest”, zei Gandhi in een toespraak tot leden van haar partij. „Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat als ik ooit in de positie zou komen waar ik nu in verkeer, ik mijn innerlijke stem zou volgen. Ik zie nederig af van het ambt.”

Haar partijgenoten reageerden geschokt en hielden soms ware smeekbeden om Gandhi te vragen terug te komen op haar beslissing. Zij moest de partijleden herhaaldelijk tot stilte manen. Partijlid Renuka Choudry zei met tranen in haar ogen dat het de wens van de partij is dat Gandhi het leiderschap op zich zou nemen, „want dat is wat nu nodig is, niet alleen voor vrouwen, niet alleen voor kinderen, maar als mens die de beste traditie hooggehouden heeft van wat het betekent om Indiaas te zijn.” Maar Gandhi hield voet bij stuk: „Ik verzoek jullie mijn beslissing te accepteren.”

Het is mogelijk dat Gandhi beïnvloed is door de campagne die met name de partij van aftredend premier Atal Bihari Vajpayee tegen haar voerde. Die draaide om haar afkomst. Gandhi is geboren Italiaanse en zou daarom geen premier mogen worden.

Er deden ook geruchten de ronde dat Gandhi van het premierschap afziet omdat haar kinderen dat wilden om veiligheidsredenen. Gandhi’s echtgenoot, oud-premier Rajiv Gandhi, kwam om het leven bij een zelfmoordaanslag en haar schoonmoeder Indira werd in 1984 doodgeschoten door haar eigen lijfwachten. De zoon van Gandhi, gekozen tot parlementslid, acht het zeer onwaarschijnlijk dat zijn moeder nog van standpunt verandert. Gandhi’s dochter is minder overtuigd: „Ik denk dat ze er zeker nog over na gaat denken na wat ze woensdag gezien heeft.”

Voordat Gandhi haar beslissing kenbaar maakte, hadden zich zo’n 1000 aanhangers verzameld bij haar huis. Zij zwaaiden met foto’s van haar en van haar vermoorde echtgenoot en schoonmoeder. Een partijmedewerker dreigde met zelfmoord als Gandhi geen premier zou worden.