Onderzoek: Preek grootste bron Bijbelkennis Britse jongere
Ruim een vijfde van de christelijke jongeren in Groot-Brittannië leest de Bijbel zelden of nooit zelf. Kennis over de Bijbel halen ze enkel uit preken.
De Britse Ruth Perrin, student aan het St. Johns College in het Engelse Durham en kerkelijk werker, onderzocht hoe Engelse christelijke jongeren tussen de 18 en de 30 omgaan met de Bijbel. Op haar weblog discipleshipresearch.com schrijft ze erover.
Zo’n 21 procent van de honderd –hoofdzakelijk universitair geschoolde– jongeren die meededen aan het onderzoek gaf aan zelden of nooit de Bijbel zelf te bestuderen, maar er alleen in de kerk in te lezen of uit te horen. Voor bijna 90 procent van de deelnemers zijn preken de belangrijkste bron van hun Bijbelkennis.
Het gevolg van deze situatie is dat veel Bijbelgedeelten voor jongeren onbekend blijven, vertelt Perrin in een recent interview met de Spaanse nieuwsdienst Evangelical Focus. „Dat betekent dat, hoewel christenen aangeven de hele Bijbel te houden voor Gods onfeilbare Woord, ze aan het ene Bijbelboek meer aandacht schenken dan aan het andere.”
Evangelicalen leggen bijvoorbeeld nadruk op de Romeinenbrief, aldus Perrin. „De sociale activisten doen dit op het evangelie van Lukas, charismatische en pinksterbewegingen besteden veel tijd aan het lezen van Handelingen. Over Jeremia, Kronieken of Leviticus hoor je vrijwel niemand.”
Voorgangers preken bovendien nogal eens over bekende geschiedenissen. Dit heeft volgens Perrin gevolgen voor de Bijbelkennis van jongeren. „David was voor de meeste deelnemers een bekende persoon, maar bijna niemand kende de geschiedenis over David, Nabal en Abigaïl uit 1 Samuël 25. Datzelfde geldt voor het bekende verhaal van de genezing van Naäman door de profeet Elisa. Sommige deelnemers hadden nog nooit gehoord over het verzoek van Gehazi aan Naäman dat daarop volgt.”
Haar onderzoek laat zien hoe belangrijk het is dat jongeren zelf verantwoordelijkheid nemen voor de vorming van hun Bijbelkennis, zegt Perrin. Predikanten zouden volgens haar moeten laten zien hoe „interessant, mooi en wijs” de Bijbel is. „Liefde voor de Schrift werkt aanstekelijk. Als predikers enthousiast en creatief zijn, lijkt me dat een goed begin.”
Om mensen te motiveren zelf hun Bijbel te lezen heeft Perrin een website met een serie Bijbelstudies over identificatiefiguren in de Bijbel. „Het belangrijkste is dat mensen de Bijbel lezen om God te ontmoeten en niet uit plichtsgevoel.” Daarnaast roept ze predikanten op zich te bezinnen op hun keuze voor Bijbelteksten voor de prediking. „Hoe kunnen we anders de hele canon serieus nemen, ook de lastige gedeelten?”
Uit haar onderzoek bleek dat 63 procent van de jongeren het leerzaam vindt om in een groepje de Bijbel te bestuderen. „Het is dus belangrijk om kleine groepen in de kerk te creëren waarin mensen ervaringen delen, zich durven uit te spreken en samen te leren in plaats van het antwoord af te wachten van een expert.”
De voornaamste oorzaak waarom jongeren weinig persoonlijk Bijbellezen is drukte, ontdekte Perrin. „Ze rennen door het leven of zitten achter een scherm. Het vraagt veel discipline om tijd vrij te maken voor Gods Woord.”