Twee adviezen van rechercheur L. Prins, donderdag tijdens het derde congres van de Reformatorische Oudervereniging (ROV). Prins vertelde over zijn werk als politieman in Dordrecht en Barneveld. „In onze gezindte spelen exact dezelfde problemen als daarbuiten.”

Verbijsterd was Prins toen hij twee leden van zijn jeugdvereniging thuisbracht die hij laveloos langs de weg had aangetroffen. „De ouders waren helemaal niet verbaasd. Te vaak kom ik een houding tegen als: Wij deden dat ook toen we jong waren; als ze straks maar eenmaal getrouwd zijn…” Intussen zijn ouders vaak slecht op de hoogte van wat hun kinderen doen. „Ik heb overlijdensberichten bij ouders moeten brengen die rustig lagen te slapen en niet wisten dat hun kind niet thuisgekomen was. Bij klassenavonden en examenfeestjes is het soms een grote bende: ouders zijn niet thuis; buren spreken er schande van. Waarom kijken we met elkaar weg?”

In zijn Barneveldse periode kreeg Prins met drankketen te maken. „Opgezet om kinderen uit de kroeg te houden, maar ze zijn erger dan de kroeg, want er is minder controle door de politie en de horecawetgeving wordt er niet gevolgd.” Prins wees op de verspreiding van seksfilmpjes. „Dat gebeurt op onze scholen en onze jeugdverenigingen.”

Gemeenteleden die jongeren zien afglijden, communiceren soms niet met ouders. „We denken elkaar te sparen door dingen op hun beloop te laten. Spreek elkaar in liefde aan. In elk gezin kunnen jongeren afhaken.” Nog een nadenker: „Hoe kun je respect verwachten –voor docenten en ambtsdragers, maar ook voor vreemdelingen– als ouders negatief over hen spreken?”

Machteloos

„Ouders kunnen moedeloos zijn en zich machteloos voelen: zal satan het winnen?” zei ds. R. A. M. Visser. De predikant van de gereformeerde gemeente in Apeldoorn wees op het voorbeeld van Samuël: „In een donkere tijd gedenkt de Heere aan Zijn verbond en laat Hij zien dat geen mens Zijn werk tegenhoudt. Hij werkt in stilte in Samuëls hart. Laten we als een Hanna de kinderen biddend laten gaan.”

Kinderen vormen in de diepte en de breedte kan alleen vanuit een diepe levensovertuiging en een brede visie, zei W. Büdgen. Opvoeders moeten vensters openen op de hemel en de schepping, stelde de oud-bestuurder van het Wartburg College. „Onze jongeren vragen hoe ze positief kunnen leven te midden van de secularisatie. Op het Wartburg College lieten we een havenarbeider vertellen hoe hij in zijn omgeving als christen functioneerde. We kunnen soms meer spreken met daden dan met woorden.”

Het is een groot goed dat jong en oud sámen onder het Woord zitten; het leven is al gefragmentariseerd genoeg, zei jeugdwerkadviseur G. M. de Regt van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten. Daarbij is het de taak van ouders hun kinderen in te leiden in de heilsleer. De Regt noemde het van groot belang dat een predikant de leef- en denkwereld van jongeren kent en concrete voorbeelden gebruikt. Meeschrijfboekjes kunnen de aandacht van een kind leiden, ervoor zorgen dat het meer van de preek onthoudt en aanleiding geven tot gesprek thuis.

Herkenbare taal

Daarbij is het belangrijk dat in de prediking herkenbare taal wordt gebruikt en dat zonden concreet worden benoemd, zei C. de Leeuw-Zweistra, moeder en docente. „Als ouders geef je het Godsbeeld vorm.” De Leeuw pleitte ervoor de tienerjaren niet als periode van afzien, maar als kans te zien. „Maak tijd voor pubers, ook al krijgt u er geen openlijke waardering voor terug. Het is belangrijk dat kinderen zich gezien voelen. Praat met andere ouders; dat geeft opluchting als je je altijd tekort voelt schieten.”