Op de bijeenkomst kregen de staatkundig-gereformeerde jongeren van Knevel gratis advies over het mediabeleid van hun partij. Veranderen of niet? De EO-presentator kijkt er genuanceerd tegenaan, zo bleek. Het beste lijkt het hem de huidige richtlijn van uiterste terughoudendheid („We maken alleen passief gebruik van de moderne media”) aan te passen aan de gegroeide praktijk, waarin veel SGP-vertegenwoordigers, op alle niveau’s, wel degelijk actief naar studio’s gaan.

Tegelijkertijd moet de partij voor het aanpassen van de aloude theorie en praktijk „geen interne scheuring” overhebben, meent Knevel, zelf opgegroeid in een geheid SGP-stemmende omgeving. „Electoraal heeft de partij met vaker op tv komen niets te winnen. Die twee zetels zijn de komende twintig jaar nog wel gegarandeerd en drie worden het er nooit meer.”

Ook ten aanzien van de lijsttrekker had hij nog een adviesje. „Als je het puur vanuit mediageniek oogpunt bekijkt, moet je Van der Vlies handhaven. Ik zie in de partij nog niet zo gauw iemand opstaan die even vaardig met de media omspringt. In de tijd van de formatie voerde hij op het Binnenhof elke dag een act op. Het is duidelijk: de camera houdt van Bas. En, als ik me niet vergis, houdt Bas ook van de camera.”
Witte school

Hoe consistent moet een politicus zijn als het gaat om de samenhang van zijn politiek program en zijn privé-leven? Het Utrechtse CU-raadslid Freeke gaf ooit op een bijeenkomst aan dat hij worstelde met de vraag waar hij zijn kind naar school moest doen. Naar een degelijke, christelijke, witte school om hem of haar zo goed mogelijk te beschermen? Of naar de grotendeels zwarte basisschool om de hoek, om op die wijze daadwerkelijk een bijdrage te leveren aan integratie? Zijn politieke opvatting was dat iedereen mee moet helpen aan integratie. Vandaar het dilemma dat hij destijds op een discussiebijeenkomst schetste.

De vraag is of mensen zover moeten gaan. Bij PvdA-leider Bos is er in elk geval geen haar op zijn hoofd die aan zulke concessies denkt. Tegenover het blad Elle geeft hij aan dat hij voor zijn dochter Iris (overigens amper een jaar oud) een witte school zal zoeken, alle programmapunten van de PvdA over integratie ten spijt. „Ik wil gewoon het beste voor mijn dochtertje.”

Dat, als alle ouders zo handelen, er van integratie op scholen weinig terechtkomt, beseft de PvdA-leider. Maar: „Het is mijn meisje en daar moet de rest van de wereld van afblijven.”
Addy de Jong

Vrienden (I)
ChristenUnie-leider Rouvoet is vandaag precies tien jaar lid van de Tweede Kamer. Dat spoorde mooi met de zogeheten ”vriendendag” die zijn fractie zaterdag belegde in het kamergebouw. ”Vrienden van de fractie”: dat zijn de 5000 donateurs die het mogelijk maken dat de fractiebijstand de komende vier jaar op peil blijft. Ruim 300 van hen waren ingegaan op de uitnodiging zich een dagje te laten fêteren in het hart van de nationale politiek.

Maar de eerste die gefêteerd werd -omdat kamerlid Slob de aardige samenloop van gebeurtenissen bij toeval had ontdekt- was Rouvoet zelf. Ten overstaan van al zijn ’vrienden’ werden zijn eigenaardigheden toegelicht door fractiemedewerker Reinier Koppelaar, die woorden liet vallen als „tobberigheid” en „spraakzaamheid” en op de koop toe een geslaagde imitatie ten beste gaf van een ellenlang betoog in enkel bijzinnen.

Vervolgens hieven de ChristenUnie-kelen een lied aan van volkszanger Pierre Kartner, beter bekend onder zijn artiestennaam Vader Abraham, uiteraard in een speciale ChristenUnie-bewerking: „Daar bij die kleine partij/ in de Kamer/ daar zijn de mensen nog echt principieel/ zoals André nu al tien volle jaren/ voor ons mag hij nog best tien jaar mee.”

Een verraste Rouvoet verklaarde zijn werk nog altijd met veel plezier te doen, al lijdt zijn sociale leven er wel onder. „Maar kijk nou eens hier”, kon hij erbij zeggen, „meer dan 300 vrienden!”

Vrienden (II)
De 5000 CU-vrienden betalen per persoon jaarlijks een bedrag van ten minste 20 euro. Daarmee helpen zij de fractie een gat van 110.000 euro te dichten. Dat gat is ontstaan door het zetelverlies dat de fusiepartij heeft geleden. Iedere fractie krijgt een financiering die is gerelateerd aan het aantal zetels.

Een rondje langs de diverse partijen die in 2002 of 2003 zetelverlies leden, leert dat de CU-oplossing uniek is. De overige verliezers hebben de afgelopen jaren hun medewerkersbestand moeten aanpassen aan het beperktere budget. Bij PvdA en D66 moest na het paarse verkiezingsdebacle van 15 mei 2002 een sociaal plan worden opgesteld en vielen gedwongen ontslagen. De VVD kon daar nog net aan ontkomen vanwege een groot natuurlijk verloop en het lichte herstel bij de verkiezingen van 22 januari 2003. De bijna volledig herstelde PvdA nam na die verkiezingen diverse oud-medewerkers opnieuw aan.

Bij LPF en GroenLinks was het bezuinigen geblazen na de verkiezingen van begin vorig jaar. De GroenLinks-fractie beperkt de pijn nog enigszins door de kamerleden van hun salaris een bijdrage in de fractiepot te laten storten.

De SGP lijkt van alle partijen het minst in verlegenheid gebracht door het zetelverlies van 2002. Een geplande uitbreiding van het aantal medewerkers kon niet doorgaan, maar verder bleef de sterkte behouden. De SGP teert enigszins in op reserves die in het verleden uit voorzorg zijn opgebouwd. Van jaar tot jaar wordt bekeken hoe lang het goed gaat. „Het lijkt erop dat we zo de volgende verkiezingen halen en wie weet hoe de zaak er daarna uitziet”, zegt kamerlid Van der Staaij hoopvol.
Peter van Olst

Uitspraak van de week
„Ik prefereer het plichtsbesef en de trots van de Polen boven politici die de Spaanse socialistenleider en premier Zapatero willen volgen en het Spaans benauwd krijgen.”
VVD-fractieleider Van Aartsen stipt in een speech tot het VVD-congres de Irak-discussie aan.