Prof. Van de Poll betoogde dit zaterdag tijdens een studiedag over missie, in Lelystad. De bijeenkomst, georganiseerd door Evangeliegemeente Reveil, trok ongeveer veertig bezoekers.

Prof. Van de Poll, hoogleraar godsdienstwetenschappen en missiologie aan de Evangelische Theologische Faculteit in Leuven, verzorgde drie lezingen over missie, oftewel zending. „Alleen in Nederland zijn er twee woorden voor een en hetzelfde.”

Hij pleit voor „integrale missie”, die veel verder gaat dan het alleen maar uitzenden van zendingswerkers vanuit een kerkelijke gemeente. Naar zijn mening zijn alle kerkleden missionair. „De kerk is missionair of ze is niet. Iedere gelovige is door zijn manier van leven betrokken in de missie van de kerk.”

Verder bestempelde hij het kerk-zijn zelf als een vorm van missie. „Doordat de gelovigen elkaar liefhebben, ziet de wereld hoe de christelijke gemeente is. Het feit dat de gelovigen samen om een tafel zitten, is een missionair statement. Vooral de Oosters-orthodoxe kerken hechten hieraan.”

Als derde aspect van missie noemde prof. Van de Poll de dienst aan de ander, met een verwijzing naar de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Het vierde onderdeel van integrale missie is de verkondiging van het Evangelie door de uitzending van zendingswerkers.

Prof. Van de Poll vindt dat bij alle missionaire activiteiten alle vier de aspecten betrokken moeten worden. Bij het geven van een hulppakket zou een cd met christelijke muziek gevoegd kunnen worden. Bij een sponsorloop voor een goed doel zou niet alleen aan het lopen gedacht moeten worden. Bij het helpen bouwen van een kerk in een ontwikkelingsland zouden jongeren nog meer betrokken kunnen worden bij het leven van christenen in dat land.

Koe

Hulpverlening is volgens de hoogleraar een van oorsprong christelijke activiteit. Hij verwees hierbij onder andere naar de werken van barmhartigheid die in Mattheüs 25 genoemd worden. „Het is niet overal vanzelfsprekend om te helpen. Het is de nawerking van het christelijk erfgoed dat de auto’s in Nederland stoppen voor gehandicapte bejaarden. In andere landen zou men eerder voor een koe stoppen.”

Hij wees erop dat vooral (vanouds) christelijke landen over de hele wereld hulpverleningsprojecten opzetten, bijvoorbeeld in het kader van de honger in Afrika. „Men voelt zich vanwege de christelijke achtergrond verplicht om de armen te helpen. Evangelische christenen stonden in Griekenland vooraan om soep uit te delen aan vluchtelingen.”

Prof. Van de Poll constateert dat hulpverleningsdiensten een groot deel van het werk van de zending overnemen. Dat geeft kansen en bedreigingen voor christelijke organisaties. Ze krijgen geld van de overheid voor hun werk, maar mogen daarbij niet evangeliseren. Hij noemde in dit verband de organisaties Medair en MAF. Het geld dat ze krijgen, geeft hen kansen voor de financiering van ander werk, maar ze kunnen in een lastige positie komen in verband met de verkondiging van het Evangelie, aldus prof. Van de Poll.

Rode Kruis

De wetenschapper hekelde het dikwijls verzwijgen van het christelijk erfgoed van Europa. Hij noemde het museum over het Rode Kruis in Genève. „Het kruis was bedoeld als een christelijk symbool. De oprichters wilden helpen in de naam van dat kruis. In het museum wordt niet vermeld dat de organisatie vanouds christelijk was en evenmin dat een christen de stichter ervan was.”

Positief toonde prof. Van de Poll zich over migratie. „De georganiseerde missie heeft moeite met de toegang tot moslimlanden. Door de komst van migranten ontstaan nieuwe vormen van missie. Op dit moment verblijven tienduizenden christelijke migranten uit West-Afrika in Marokko, waardoor de kerken er vol zitten. In Rabat is zelfs een christelijke theologische faculteit gevestigd. Christelijke migranten kunnen ook in ons land een rol van betekenis gaan spelen.”