Daarmee werd de 32-jarige uit Tasmanië niet alleen in de echt verbonden met de Deense troonopvolger, maar kreeg zijzelf ook die status.

De maandenlang voorbereide bruiloft van het koninklijke paar verliep buitengewoon harmonieus, dat wil zeggen zonder incidenten of wanklanken. Alles ging -voorzover een buitenstaander kon beoordelen- geheel volgens de draaiboeken, die tevoren uitvoerig aan de hand van repetities op deugdelijkheid waren getest.

De kerkelijke huwelijksplechtigheid was praktisch geheel opgesteld aan de hand van de daarvoor in de Deense staatskerk (Folkekirken) geldende liturgie. Het door het koor gezongen ”Fill thou my life, o Lord my God” was een van de weinige elementen die herinnerden aan de Schotse en presbyteriaanse wortels van de nieuwbakken Deense troonopvolgster. De bijbellezing bood ondermeer het woord van Paulus in de brief aan de Galaten ”Draagt elkanders lasten”, waarmee tevens, zoals ook later door de bisschop in zijn toespraak, werd onderstreept dat het koninklijk paar elkaar in de echt niet alleen in voorspoed, maar ook in tegenspoed zal dienen bij te staan.

Bij deze trouwplechtigheid was het opvallend genoeg bij uitzondering de man die vooral te kampen had met de tranen, maar ook Mary toonde met vochtige ogen tekenen van emotie.

Na de dienst, met onder de genodigden uit Nederland Hare Majesteit koningin Beatrix, kroonprins Willem-Alexander en echtgenote Máxima, benevens prins Constantijn en wederhelft, werd een rijtoer per open koets door de stad gemaakt naar het classicistische paleizencomplex Amalienborg. Honderdduizenden stonden opeengepakt langs de route. Daar werd het op het balkon verschijnende paar nog eens door duizenden langdurig toegejuicht: de Denen genoten van het royale evenement met volle teugen.

Veiligheidsbeambten holden tijdens de rijtoer wel zo discreet mogelijk maar desalniettemin opvallend mee, terwijl ook een de hele dag boven de straten cirkelende helikopter markeerde dat er intensief gewaakt werd over de veiligheid.

In de avonduren werd de bruiloft gevierd met een diner in het paleis Fredensborg ten noorden van Kopenhagen. Fredensborg wordt tevens het hoofdadres van de jonggehuwden.