Wij zijn vreemdelingen in deze wereld en niet ver van de hemel. Zo de wereld ons doet wenen, Jezus Christus droogt onze tranen af en de beloften van God vertroosten ons. Zo men ons doet sterven, zelfs daardoor doet men ons leven. Een kind van God willen verdelgen en hem laten sterven, is alsof men een vis verdrinken wil in het water. Want wat scheelt het ons of wij door de koorts of door het zwaard ons leven eindigen, aangezien wij onze ziel in Diens hand overgeven, Die hem voor een grote prijs heeft gekocht? Daarna zullen wij bij Hem in heerlijkheid zijn.

De botheid en de blindheid van de mens zijn zeer groot. Wij zien de soldaten, die zich verhuren in de strijd voor vijf stuivers ’s daags. Maar voor het getuigenis van Jezus, Die een veel hoger loon geeft, wijkt men terug door traagheid. Veel soldaten vechten voor het vaderland, maar zal de liefde tot het vaderland veel sterker zijn dan de liefde tot God en de hoop op de zaligheid? Het lijden van deze tegenwoordige tijd is immers niet te vergelijken met de toekomende heerlijkheid?

P. Molineus,

professor en predikant te Sedan
(Van de Christelijke strijd, 1624)