Fusie PvdA en GroenLinks niet kansloos, wel onwaarschijnlijk
Een fusie van de PvdA met GroenLinks? PvdA-leider Asscher verwees dat voorstel maandag meteen naar de prullenmand. Toch was het idee van zijn partijgenoot Plasterk niet helemaal uit de lucht gegrepen en bij voorbaat kansloos.
„Samenwerking met links is belangrijk, maar de PvdA zal de PvdA-kiezers vanuit eigen kracht vertegenwoordigen”, twitterde Asscher gisteren. Veel animo voor een samengaan van beide partijen was er ook al niet bij GroenLinksleider Klaver. „Ik laat de discussie vooral bij de PvdA. Dat is beter voor iedereen”, stelde hij.
Plasterks suggestie past echter wel bij de historie van beide partijen. De PvdA is immers al het product van een fusie, in 1946, tussen SDAP, VDB en CDU. En GroenLinks van een fusie, in 1990, van CPN, EVP, PPR en PSP.
Andere voorbeelden van geslaagde politieke fusies zijn die van het CDA (in 1980) en van de ChristenUnie (in 2000). De vorming van die nieuwe partijen ging niet zonder slag of stoot, noch van de ene dag op de andere. Maar het lukte wel.
Tegelijkertijd wijst de parlementaire praktijk uit dat fusies niet per se leiden tot veel meer zetels. De ARP, KVP en CHU behaalden bij de Kamerverkiezingen in 1972 gedrieën 48 zetels. Toen ze voor het eerst met een gecombineerde lijst aan de verkiezingen deelnamen (in 1977), haalden ze slechts één zetel meer. Weliswaar groeide het CDA naar 54 zetels in 1986 en 1989, maar nu heeft de partij er 19.
GPV en RPF scoorden in 1998 samen vijf zetels; toen beide partijen waren opgegaan in de CU, verloor die bij de eerstvolgende verkiezingen in 2002 en 2003 twee keer een zetel. Anno nu staat de teller voor de CU op vijf zetels, evenveel als in 1998.
Van een fusie tussen PvdA en GroenLinks zal het echter, zeker op korte termijn, toch niet komen. Simpelweg omdat de wil bij beide partijen ontbreekt.
