Rüger noemde de diefstal op 7 december 2002 de „donkerste dag in de geschiedenis van het museum”. „Nu is de collectie weer compleet en kunnen we dit pijnlijke hoofdstuk afsluiten.”

Vanaf woensdag kan ook het publiek Zeegezicht bij Scheveningen (1882) en Het uitgaan van de Hervormde Kerk te Nuenen (1884/85) weer zien. De schilderijen verdwenen jarenlang van de aardbodem en doken eind september op in Italië bij een onderzoek naar de maffia in Napels.

Op een enkele zichtbare beschadiging na op Zeegezicht bij Scheveningen, is de conditie van de werken goed. De meeste schade ontstond bij het verwijderen van de lijsten door een van de dieven. In al die jaren is er vermoedelijk niet te veel met de doeken gesold, meldt het museum. „Ze hebben een rustige tijd gehad achter de dubbele wand in het huis van de ouders van maffiabaas Raffaele Imperiale, waar ze werden aangetroffen.”

De diefstal van de schilderijen was volgens minister Jet Bussemaker (OCW), die de onthulling bijwoonde, alleen te doen om „koude harde cash” te maken, „voor een ticket naar Ibiza of een tripje naar Disneyland”. Hoewel de dieven werden veroordeeld, was volgens haar geen sprake van gerechtigheid omdat de doeken waren verdwenen.

Afgelopen weekend kwam via DeTelegraaf een van de dieven met zijn verhaal naar buiten. Volgens Octave Durham wilden ze eigenlijk de beroemde schilderijen Zonnebloemen en De Aardappeleters stelen, maar toen dit te ambitieus bleek, namen ze de andere doeken mee. Rüger zei het „frappant” te vinden dat Durham dit nu zegt, aangezien hij al die jaren heeft ontkend. „Dat zo iemand dan op het moment dat de werken terugkeren, zegt dat hij het toch is geweest. We moesten het ook uit de pers horen. Dat voelt wel heel cynisch aan.”

De doeken blijven tot en met 14 mei in het museum en worden dan gerestaureerd.