Gebed van rechtvaardige vermag veel
Bij de nadering van de biddag voor gewas en arbeid en nog veel meer schoot mij een regeltje uit een anonieme brief te binnen. „Niet openmaken. Niet lezen. Gelijk bij het oud papier gooien!” Het goedbedoelde advies van generaties wijze mensen aan ontvangers van niet ondertekende post. Goede raad die aan mij helaas niet besteed is. Ik ben er te nieuwsgierig voor. Bestaan er trouwens wel anonieme brieven? De afzender is toch bekend bij God?
Maar nu die brief. Met zekere regelmaat ontving ik ongezouten kritiek op mijn kanselgebed. Eén schampschot bleef haken: „Ik hoorde je nog nooit een fatsoenlijk gebed doen.”
Hoe graag had ik gedetailleerdere informatie gekregen. Nu moest ik het doen met deze povere opmerking.
Gebed is een tere zaak. Althans, dat behoort het te zijn. We openen onze mond tot God, de Heilige. Eerbied dus! Er zijn gebeden die uitblinken in innigheid, directheid en ootmoed. Wat een zegen voor jongeren zulke voorbeelden te hebben. Gebeden kunnen ook ergernis verwekken. Soms vanwege een eigenaardige toon en taal. Vaker nog wanneer er sprake is van misbruik in het heilige. Een gebed waarin de bidder eigen rechtzinnigheid of belezenheid etaleert. Ronduit afschuwelijk is het gebed waarin steken onder water worden uitgedeeld. Er zijn gebeden die om uiteenlopende redenen afgekeurd worden aan het hemelhof. Soms klinken ze als ”getier” in Gods oren. Dat kan ook een gebed zijn dat afgeraffeld wordt.
Wat is bidden eigenlijk anders dan communiceren met de hemel? Over vorm en inhoud lezen we in de Bijbel meer dan over de lengte. Oppassen dus met een waardeoordeel over ”schietgebedjes” en ”gebeden zonder einde”. Luther kon de tijd compleet vergeten als hij in gebed tot God verzonk.
Gebed is ook aanbidden, loven en prijzen. Het is de sleutel op Gods schatkamers. Heeft de afnemende belangstelling voor de biddag midden in de week te maken met een hardnekkig om zich heen grijpende geloofscrisis? We zijn mondig geworden.
We gaan morgen niet alleen ter kerk, maar ook de laatste fase van de verkiezingscampagne binnen. Wie regeert dit land na 15 maart? Een kwestie van hokje aankruisen, of regeert God door de gebeden van Zijn gelovigen? Wat is toch de oorzaak van de snel om zich heen grijpende verwarring en verwording in de wereld? Is het omdat de kerk met stomheid geslagen is? Lijden we aan de kwaal van biddeloosheid? Wee onzer als wij de woorden niet meer opbrengen en de behoefte tot gebed niet meer voelen (Miskotte). Hoe zal het morgen zijn, en daarna? Het gebed van de rechtvaardige vermag niet alles, wel veel. Rechtvaardigen gevraagd. Bidders!
