ik heb een goed idee

ik ga eens naar de dierentuin

wil jij soms met mij mee?

Het recente overlijden van Dick Bruna bracht me het boekje weer in herinnering: ”Nijntje in de dierentuin”. Het moest er nog zijn, wist ik. Feilloos wist ik de juiste doos op de vliering te vinden en even later herleefden oude tijden: de dierentuin, riep nijntje uit, hoi-hoi, dát vind ik fijn!

Onze oudste zoon kende het boekje helemaal uit zijn hoofd. Dat is het mooie van deze teksten: metrum en rijm zorgen voor een regelmatige cadans, waardoor de tekst als het ware inslijt. Zoals een gestage druppel een steen uitholt. Na even bladeren wist ik zelf ook weer precies hoe het verhaal ging. De plaatjes, in hun ultieme eenvoud, brachten de teksten weer in herinnering. En die sfeer! Lekker knus op de bank of op de rand van het bed. Bijna dagelijks hetzelfde boekje, maar voor baby’s en peuters is dat geen probleem. Dat is juist een feest van herkenning! Herhaling doet vertrouwd aan.

Het lijkt misschien overdreven om je baby al jong voor te lezen, maar verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat voorlezen een merkbare invloed heeft op de taalontwikkeling van kinderen. Zodra je kindje zich bewust wordt van zijn omgeving, kun je hem gaan voorlezen. Aanvankelijk is hij misschien alleen maar geïnteresseerd in het omslaan van de bladzijden, maar dat verandert gaandeweg. Door plaatjes te bekijken, dingen aan te wijzen en te benoemen, geef je betekenis aan wat je kindje ziet. Je geeft je baby informatie over de wereld om hem heen. Hij leert van jou dat alles een naam heeft en dat mensen en dingen in een relatie tot elkaar staan. De intonatie in je stem geeft hem informatie over emoties. Je zult ook merken dat hij zijn aandacht er steeds langer bij houdt. Je traint dus ook nog eens zijn luisterhouding en concentratievermogen.

Nu het boekje van Dick Bruna weer boven water was, besloot ik het maar meteen voor te lezen aan onze jongste telg. Hoe leuk is het om na een tijdje te merken dat hij Nijntje ook in andere situaties gaat herkennen! Knuffelnijn op de slaapkamer krijgt zijn mooiste lach. Met zijn minivingertjes probeert hij de mininijntjes van het aankleedkussen te peuteren. En wat dacht je van grote broer? Die heeft Nijntje in zijn broekzak! Een tikje op het scherm en kijk, daar komt ze aan.

Nijn is terug van weggeweest. En de kleine man, die verslindt haar boekjes. Letterlijk. Want als je acht maanden bent, moet alles beproefd worden. Resultaat: een doorweekt kaft, met tandafdrukjes erin en een flinke hap eruit. Ai! Het mooie boekje, dat ik altijd zo zorgvuldig bewaard had… Was ik dan misschien bij de oudsten toch íétsje later begonnen met voorlezen? beeld Lydia van Arnhem-Slager