Niet voor Moskou, maar voor de VS dreigt in Syrië een tweede Vietnam
Onder toezicht van de Verenigde Naties zal er donderdag een nieuwe ronde van onderhandelingen over Syrië beginnen. Gaat dat overleg bepaald worden door Russisch-Amerikaanse samenwerking? De Amerikaanse president Donald Trump heeft duidelijk gemaakt dat zijn prioriteit in Syrië het bestrijden van terrorisme is en dat het hem weinig interesseert wie er president van Syrië is. Dit leek in grote lijnen overeen te komen met de Russische visie op Syrië, en daarmee leek er inderdaad iets van Russisch-Amerikaanse samenwerking te gloren. Er zijn evenwel steeds meer signalen die op het tegenovergestelde wijzen.
Zo heeft Trump zijn minister van Defensie, James Mattis, gevraagd om binnen dertig dagen een plan uit te werken om Islamitische staat (IS) in Syrië definitief te verslaan. CNN berichtte donderdag dat het Pentagon overweegt om via Koeweit Amerikaanse militairen naar Syrië te sturen. Waarschijnlijk is dit niet wat Moskou zich voorstelt bij een betere coördinatie met de VS.
Rond dezelfde tijd schreef de Turkse krant Hurriyet dat de Turkse regering het Pentagon twee verschillende voorstellen heeft aangeboden om IS uit de Syrische stad Raqqa te verdrijven. Een hoofdrol zou hierbij zijn weggelegd voor een alliantie van Turkse en Amerikaanse commando’s. Turkije wil daarmee voorkomen dat Raqqa wordt veroverd door de Syrische Koerden (die deze stad al omsingeld hebben).
De afgelopen weken leek het er steeds meer op dat een regelrechte militaire confrontatie tussen Turkse soldaten en Syrische Koerden in het noorden van Syrië onvermijdelijk is geworden.
Wat deze kwestie ingewikkeld maakt is dat de VS precies deze Syrische Koerden trainen en ondersteunen. Nu het Pentagon erover denkt om Amerikaanse militairen naar dit gebied te sturen, doet het er verstandig aan om met alle scenario’s rekening te houden. De bedoeling van de Amerikaanse inzet is IS te verslaan, maar welke zijde zullen Amerikaanse soldaten kiezen op het moment dat Turkse soldaten en Syrische Koerden met elkaar slaags raken?
Het is hierbij opvallend dat de Syrische president Assad onlangs zei dat „de verovering van Raqqa voor hem geen prioriteit is”, en vanwege de Russische steun voor het Syrische regime mogen we aannemen dat die opmerking de visie van Moskou weerspiegelt.
Toen Rusland in september 2015 besloot tot een directe militaire interventie in Syrië, reageerde het Westen onthutst: niemand had daarmee rekening gehouden. Vooral in de VS werd vol leedvermaak voorspeld dat de Russen in Syrië „hun Vietnam” zouden gaan beleven. Rusland bleek echter een duidelijke strategie in Syrië te hebben, enerzijds erop gericht om het Syrische regime in het zadel te houden, anderzijds om zich blijvend in het Midden-Oosten te vestigen.
Men kan inmiddels concluderen dat beide doelen verwezenlijkt zijn. Intussen dient het Pentagon ervoor te waken dat Syrië geen Amerikaans Vietnam wordt.