Moet de uitspraak van het hooggerechtshof in de zaak Roe versus Wade worden terug gedraaid of niet? In bijna elke strijd om het Amerikaanse presidentschap is dit een punt van discussie. Met 7 tegen 2 bepaalde het hoogste federale rechtscollege in de VS in 1973 dat Jane Roe het recht had om haar zwangerschap te laten afbreken. Henry Wade, de jurist die de staat Texas in deze zaak verdedigde, werd in het ongelijk gesteld. Voortaan moest elke staat abortus provocatus toestaan.

Norma McCorvey, die door haar advocaten in de rechtszaak verborgen werd achter de naam ”Jane Roe”, was de laatste decennia van haar leven uiterst ongelukkig met deze uitspraak. Ze was na haar bekering tot het christendom een fel bestrijdster geworden van de abortuspraktijk in haar land. Daarom werd ze in 2009 ook door de politie opgepakt bij een demonstratie tegen de benoeming tot opperrechter van Sonia Sotomayor, die bekend voor verdere verruiming van abortus was.„We willen onze baby’s terughebben,” stond op het spandoek dat Norma McCorvey meevoerde.

Ze was 21 jaar, werkloos, verlaten door haar man en zwanger van haar derde kind, toen Norma in 1969 bij de rechter in Dallas een abortus probeerde af te dwingen. Ze verloor, want in de staat Texas was het moedwillig afbreken van zwangerschap alleen toegestaan als het leven van de moeder gevaar liep.

McCorvey was de wanhoop nabij, mede omdat ze door haar familie was verstoten nadat ze haar moeder had verteld lesbienne te zijn, hetgeen –eerder– ook een belangrijke reden was dat haar echtgenoot, de metaalwerker Elwood McCorvey, haar had verlaten.

Twee advocaten, Linda Coffee en Sarah Weddington, gingen bij het federale hooggerechtshof in cassatie tegen de uitspraak van de rechter in Dallas. Uit het oogpunt van privacy noemden ze Norma McCorvey in deze zaak ”Jane Roe”. Op 22 januari 1973 bepaalde de hoogste rechter dat overal in de VS abortus moest worden toegestaan.

Jaren later zei Norma McCorvey dat ze was gebruikt door de twee advocaten. „Ik had hun gesmeekt om hulp bij het vinden van een arts die wel de zwangerschap wilde afbreken. Een van die advocaten wist waar ik daarvoor moest zijn, want ze had zelf een abortus laten uitvoeren. Maar ze gaf het adres niet. Het ging haar alleen om een casus waarmee ze naar het hooggerechtshof kon. Ik ben gebruikt om een uitspraak te forceren. Zeker. Maar ik had er niks meer aan. Het kind was al tweeënhalf toen de opperrechters met hun uitspraak kwamen.”

Omdat Norma McCorvey niet wist hoe ze het kind moest onderhouden, gaf ze het weg aan adoptieouders. „Ik weet niet waar mijn kind is. Ergens in Texas moet er iemand lopen die ik onder mijn hart heb gedragen”, zei ze aan aantal jaren geleden.

Jarenlang was niet bekend dat Jane Roe feitelijk McCorvey was. In 1980 publiceerde zij het boek ”I am Roe”, waarin zij verslag deed van haar ervaringen als vrouw die ongewenst zwanger was, haar juridisch gevecht, haar lesbische relatie met Connie Gonzalez en haar aanhoudende strijd voor abortus.

De omslag kwam in 1995. In dat jaar kreeg ze in de Texaanse stad Dallas als manager de leiding over een abortuskliniek van de organisatie A Choice for Women. Tot haar verdriet opende de antiabortusorganisatie Operation Rescue een filiaal pal naast de abortuskliniek. Aan deze organisatie had Norma McCorvey bepaald geen goede herinneringen. Door de protestbijeenkomsten van Operation Rescue was een kliniek van haar organisatie gesloten.

De leiding van het filiaal van Operation Rescue was in handen van de methodistenvoorganger Flip Benham. Hij bleek niet te beantwoorden aan het stereotype beeld dat McCorvey van bestrijders van abortus had. Benham betoonde zich een goede, behulpzame buur. Juist door zijn vriendelijkheid bracht hij bij Norma een denkproces op gang.

Toen Flip Benham haar vertelde er zelf ooit bij zijn vrouw op te hebben aangedrongen abortus te laten plegen maar daar later enorm spijt van te hebben gekregen, was Norma geraakt dat hij zich kwetsbaar wilde opstellen. In enkele maanden kwam er bij haar een radicale omkeer. In de lente van 1995 bezocht ze voor het eerst een kerkdienst en in augustus dat jaar liet zij zich dopen.

In haar in 1998 gepubliceerde boek”Gewonnen door de liefde” beschrijft ze hoe ze tot de overtuiging kwam dat abortus moord was door het zien van een poster van de organisatie Operation Rescue waarop een foetus in de moederschoot was afgebeeld. „Bij abortus gaat het niet om een product van de conceptie. Het gaat om kinderen die in de moederschoot worden vermoord. Al die jaren had ik het fout gezien. Abortus mag niet. Het smoort kinderstemmen.”

Na haar omkeer werd McCorvey een fel bestrijdster van abortus. In 2005 zond ze tevergeefs een verzoek naar het hooggerechtshof om de uitspraak die in haar zaak was gedaan weer ongedaan te maken. Ze nam deel aan protestdemonstraties en werd directeur van de organisatie Roe No More Ministry Inc, die hulp biedt aan zwangere vrouwen in nood.

Lees ook in Digibron

Rechter VS weigert heropening abortuszaak (Reformatorisch Dagblad, 24-06-2003)

“Jane Roe” hoopt op “dag van gerechtigheid” (Reformatorisch Dagblad, 18-06-2003)

“Jane Roe”: Ik ben tegen abortus (Reformatorisch Dagblad, 11-08-1995)