„Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.”

De paus en zijn monniken zeggen: „Wij christenen moeten God liefhebben, maar wij moeten eraan twijfelen of God ons liefheeft.” Deze leer is goddeloos. In de eerste plaats, omdat ons hier wordt verboden te weten wat God wil dat wij dat zullen weten. Vervolgens is het onmogelijk om God lief te hebben voordat wij weten dat Hij ons liefheeft en dat Hij ons –om Jezus’ wil– het eeuwige leven wil geven.

Zo wordt de levende fontein dichtgestopt, waaruit al ons verlangen en onze mogelijkheid om God lief te hebben voortkomen. Je moet God liefhebben voor voedsel, kleding, gezondheid en alle andere tijdelijke gaven. Maar de beste manier om dankbare liefde hartgrondig op te wekken is om met vast geloof te overdenken: „O mijn goede God, nu weet ik dat U mij liefhebt. Alle zonden zijn mij vergeven. Sterf ik nu, dan kom ik zeker in de hemel. O lieve Heere, ik ben de hemel geheel onwaardig, maar uw dierbare Zoon Jezus Christus is waardig genoeg voor mij. Mijn goede God, voor Uw grote liefde heb ik U lief uit dankbaarheid.”

Anastasius Veluanus, pastoor in Garderen

(”Der leken wechwijser”, 1554)