De weg die pelgrims in de tijd van de Heere Jezus namen begon bij het badwater van Siloam en eindigde aan de zuidzijde van de tempel. Voordat ze de tempel betraden, moesten ze een rituele reiniging ondergaan in een mikwe, een ritueel bad. Tijdens de grote Joodse feestdagen –Pesach, het Wekenfeest en het Loofhuttenfeest– kwamen tienduizenden pelgrims naar Jeruzalem om de tempel te bezoeken.

Het water dat nodig was voor de rituele baden stroomde volgens de Israëlische archeologe dr. Eilat Mazar uit een waterput op de hoger gelegen Tempelberg. Via een trap daalden de pelgrims af in het bad. De trap was door een klein muurtje in twee delen gesplitst, zodat zij die de rituele reiniging hadden ondergaan niet in aanraking kwamen met degenen die afdaalden.

De maatschappij voor de ontwikkeling van Oost-Jeruzalem en de Israëlische Oudheidkundige Dienst legden de wandelroute aan in het archeologisch park bij het Davidson Centrum. De route zal donderdag officieel worden geopend in het bijzijn van de sponsor van het project, Kevin Bermeister.

Bruggen en trappen voeren de bezoekers langs de oude rituele baden en de ruïnes van de gebouwen. Ze krijgen daarbij uitleg over de pelgrimsroute, het gebruik van rituele baden en de betekenis daarvan in de tweede tempelperiode. Deze periode duurde van 538 voor Christus tot 70 na Christus. De route eindigt op de zogeheten trappen van Huldah. Daar bevonden zich de poorten naar de tempel.

In het jaar 70 na Christus werd de tweede tempel door de Romeinen onder leiding van Titus verwoest. In Rome staat de triomfboog van Titus als herinnering hieraan. De westmuur bleef staan en is het enige wat nog aan deze tempel herinnert.