Consument

En een zakje voor het restje, alstublieft

Je buik zit vol. Maar je bord is nog niet leeg. Toch iets te veel besteld. Je vraagt een foodiebag, voor de restjes. Als je dat durft.

Mariëlle Oussoren-Buys
2 February 2017 16:55Gewijzigd op 16 November 2020 09:44
Restaurantbezoekers schamen zich steeds minder om restjes mee naar huis te nemen. beeld ANP
Restaurantbezoekers schamen zich steeds minder om restjes mee naar huis te nemen. beeld ANP

„Nee, ik schaam me er echt niet voor”, zegt Miranda Verheij. De 26-jarige student uit Westzaan vraagt gerust om een doggybag of –poëtischer– een foodiebag als ze haar eten niet op kan. Uit onderzoek van Natuur & Milieu onder 750 mensen blijkt dat ze niet de enige is. Bezoekers van restaurants voelen steeds minder schroom om een zakje voor het overgebleven eten te vragen. In 2014 schaamde 52 procent zich hier nog voor, vorig jaar was dit nog maar 38 procent.

Het is Verheijs ervaring dat restaurants er vaak geen punt van maken. „Een paar maanden terug at ik spaghetti bij Happy Italy. Toen ik genoeg had, was nog bijna de helft over. Ik vroeg of ik het mocht meenemen.” Ze trof het. Happy Italy, een keten waar je pizza’s en pasta’s kunt bestellen, is voorbereid op deze vraag. En dus verdween het restje in een daarvoor bestemd bakje. „Dat ze bakjes op voorraad hadden verbaasde me eigenlijk niks”, zegt Verheij. „Als je ziet hoe groot de porties zijn! Er zijn vast vaker mensen die wat willen meenemen.”

Het tentje waar ze een keer ontbeet was duidelijk niet ingesteld op haar verzoek, maar ook daar deed men niet moeilijk. „De bediening deed het overgebleven brood en de plakjes worst gewoon in een plastic zakje. Waarom ook niet? Opnieuw serveren mag niet. Bovendien heb ik er zelf voor betaald. Maar sommige mensen zijn misschien bang dat anderen dan zullen denken dat ze gierig zijn?”

Siobhan Huizer, medewerker bij Gewoon Gouds in Gouda, merkt weinig van die schroom. „Hier vragen mensen gerust naar een doggybag. Ze schamen zich niet. We zijn met het aanbieden van bakjes gestart omdat er vraag naar was.” Ze schat dat er gemiddeld één keer per dag om een doggybag wordt gevraagd. Meestal komen de borden wel leeg. Eigenlijk komt de doggybag vooral op tafel bij het onbeperkt spareribs eten. „Per persoon start je dan met drie grote ribben. Dat is zelfs voor de meeste volwassen mannen te veel. Als er iets overblijft, vragen we zelf of mensen het misschien mee naar huis willen nemen.”

Marieke den Breejen heeft ook de ervaring dat restaurants soms zelf aanbieden om eten in te pakken voor thuis. „Het personeel in ons favoriete restaurant kent ons zo goed, dat we zelfs gewoon een schaaltje van het restaurant meekrijgen!”, zegt ze op Facebook. Een keer kreeg ze niets mee, toen ze erom vroeg. „Het personeel beweerde het overschot niet mee te mogen geven omdat ze de kwaliteit niet konden garanderen.”

Meerdere restauranteigenaren blijken dit een lastige kwestie vinden. Bij Brasserie Jansen in Zwolle, –dat de doggybags inmiddels afschafte vanwege een geringe interesse– zeiden ze altijd nadrukkelijk dat een restje niet meer opgewarmd mocht worden, aldus een medewerker. „Maar in de praktijk blijft hier weinig over, omdat we ook met halve porties voor halve prijzen werken.”

Een restaurant in Zeeland –dat niet met de naam vermeld wil worden– doet mede uit het oogpunt van voedselveiligheid bewust niet aan doggybags. „Als een restje verkeerd bewaard of opgewarmd wordt, dan zijn wij in de ogen van gasten verantwoordelijk. Het komt immers bij ons vandaan. Voor ons is het dus de kunst om te zorgen dat er zo min mogelijk eten overblijft en teruggaat naar de keuken.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer