Snoepreisjes
Is reizen leuk? Dat hangt ervan af. Vakantiereizen zijn dat meestal wel. Waarom zou je het anders doen? Voor de forens die elke dag zo ongeveer een uur heen en een uur terug moet reizen, is de aardigheid er gauw af. En voor de man die voor het bedrijf waar hij werkt veel naar het buitenland moet, is de aantrekkelijkheid van vliegreizen naar allerlei landen en luxe hotelkamers op den duur ook voorbij.Maar er zijn ook dienstreizen die duidelijk wel een zekere aantrekkelijkheid hebben. Op kosten van de baas kom je nog eens ergens. Geen wonder dat daarbij kritische vragen gesteld worden. Zeker als het gaat om overheidsgeld. Moest de wethouder van Verkeer nu per se met een paar ambtenaren naar Tokio om daar het functioneren van de metro te gaan bekijken?
Nog bedenkelijker wordt het wanneer ambtenaren en politici op kosten van bedrijven (vaak bouwbedrijven) allerlei leuke reisjes maken. Gemakkelijk komt daardoor hun onafhankelijkheid in gevaar.
Een gevoelig punt bij dergelijke reizen is ook het meegaan van de echtgenote. Of moderner gezegd: de partner. Zeker als dat gratis gebeurt of wanneer maar een beperkt deel van de kosten zelf gedragen wordt.
Onlangs bleek dat de Taiwanese regering Tweede-Kamerleden uitnodigt om met hun partners een reis naar dat land te maken. Voor het CDA-kamerlid De Haan is dat zelfs voor de tweede keer in een halfjaar tijd. De reis- en verblijfkosten komen daarbij volledig voor rekening van Taiwan.
Inmiddels hebben de CDA’ers onder druk van de publiciteit besloten de kosten voor hun partner alsnog zelf te betalen. Ze hadden echter van tevoren moeten beseffen dat dat gewenst was. En ook de twee VVD’ers die al eerder naar Taiwan afreisden, zouden alsnog de gemaakte kosten voor hun partners zelf moeten betalen.
Reizen van politici naar Taiwan liggen gevoelig. Nederland onderhoudt immers geen diplomatieke betrekkingen met deze eilandstaat. China beschouwt Taiwan als een afvallige provincie en wie diplomatieke (en zakelijke) relaties met dit immense land in stand wil houden, moet Taiwan negeren.
Weliswaar zijn de betrekkingen tussen Taiwan en China de laatste jaren enigszins genormaliseerd. De kleine Taiwanese eilanden voor de Chinese kust worden al sinds lang niet meer beschoten. Maar Peking blijft zich met kracht verzetten tegen elke vorm van internationale erkenning van Taiwan.
Om een algeheel isolement te voorkomen doet Taiwan juist zijn best om de contacten met de rest van de wereld te versterken. Gratis studiereizen voor politici, journalisten en anderen horen daar bij. Het is niet verkeerd om daar op in te gaan.
Het kleine Taiwan is qua politiek bestel en maatschappelijke orde verre te verkiezen boven het communistische Chinese vasteland. We hoeven dat land niet te negeren, al zou Peking niets liever willen.
Maar als kamerleden ook hun partner op kosten van de Taiwanese overheid mogen meenemen en binnen een halfjaar een tweede reis naar dat land maken, dan wordt het wel bedenkelijk. Zoiets moet je zelf niet willen. Anders word je onder druk van de publiciteit genoodzaakt bakzeil te halen, met alle gezichtsverlies van dien.