De generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken sprak dinsdagmorgen in Nunspeet over de contacten met de voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland. Deputaten kerkelijke eenheid gaan onderzoeken of er een vorm van nauwer kerkelijk samenleven mogelijk is. Ze zijn tot de overtuiging gekomen dat de VGKN „op Schrift en belijdenis wil staan.”

De contacten tussen beide kerkgenootschappen zijn echter nog te jong om nu al te besluiten dat christelijke gereformeerde predikanten gerechtigd zijn voor te gaan in een plaatselijke vgkn wanneer een kerkenraad hen daartoe uitnodigt.

De VGKN, ontstaan uit een aantal gereformeerde kerken dat in 2004 niet meewilde in de vorming van de Protestantse Kerk, kent de vrouw in het ambt. De generale synode van de CGK sprak in 1998 uit dat alleen mannen predikant, ouderling of diaken mogen zijn.

De vrouwelijke ambtsdragers in de VGKN zijn voor een belangrijk deel een erfenis uit de tijd dat de gemeenten onderdeel waren van de Gereformeerde Kerken in Nederland. Die stelden in de jaren zestig alle ambten open voor vrouwen. Diverse argumenten die daar indertijd voor werden gegeven, wijzen de VGKN nu af. „De openstelling van de ambten kwam voor een groot deel voort uit een kritische lezing van de Bijbel en vanuit het gelijkheidsdenken”, zegt ds. Van Harten-Tip, scriba van de VGKN-synode en deputaat kerkelijke samenwerking. „Vrouwen stonden voor de klas, dus waarom mochten ze dan niet op de preekstoel staan?”

Volgens de VGKN is „de regel van de Schrift dat vrouwen geen ambt in de gemeente van Christus bekleden.” Toch kent het ruim tweeduizend leden tellende kerkverband vrouwelijke ambtsdragers. „We geloven dat de Bijbel uitzonderingen toestaat. Zoals de profetes Debora in het Oude Testament en Priscilla in het Nieuwe Testament. In noodsituaties roept de Heere vrouwen, bijvoorbeeld wanneer er niet voldoende mannen zijn die hun geloofsverantwoordelijkheid op zich nemen.”

Ds. Van Harten-Tip erkent dat in de VGKN niet alle gemeenteleden die visie zijn toegedaan. „Maar dit is wel ons theologisch uitgangspunt, en het is goed dat we ons daar blijvend op bezinnen en de kerk zo nodig hervormen. We merken overigens dat in steeds meer gemeenten mannen hun taak in de ambten begeren op zich te nemen en dat het aantal vrouwelijke ambtsdragers afneemt.”

Wanneer is er precies sprake van „nood der kerk”?

„In onze situatie zijn vrouwelijke ambtsdragers noodzakelijk en ze werken met zegen in de kerken. Ik denk dat we realistisch moeten zijn: zonder hen zouden de VGKN in elkaar zakken.”

Maar er kan dus een moment komen dat ze hun ambt neerleggen?

„Naar onze exegetische inzichten kunnen vrouwen het diakenambt vervullen en is het regeerambt in principe alleen voor mannen. Ik besef dat ik als vrouwelijke predikant in een heel moeilijk pakket zit. Ik heb met deze vragen geworsteld, maar wist me toch geroepen de kerken in een uitzonderingspositie te dienen.”

De VGKN werken op verschillende terreinen samen met de CGK. Ze namen een christelijk gereformeerd zendingsproject over in Bangui in de Centraal-Afrikaanse Republiek, maken samen deel uit van het Centrum voor Israëlstudies (CIS) en hebben studenten aan de Theologische Universiteit Apeldoorn.