De tekenaar heeft de jaartallen van 2016 en 2017 pontificaal neergezet. Op de cijfers van 2016 zien we mensen die hun vuisten ballen. De verschillen tussen hen worden uitvergroot. Ze gaan de strijd aan met elkaar. Maar 2017 is anders vormgegeven: de muur is geslecht, mensen geven elkaar de hand en vieren de verschillen. Mijn droom voor dit jaar is: meer samen = samen meer.

In veel jaaroverzichten komt terug dat 2016 ronduit moeilijk was. Misschien was het wel het jaar waarin feiten plaatsmaakten voor emoties en ongefundeerdheid.

Het nieuwe jaar was amper een paar dagen oud of het debat werd onverminderd hard voortgezet. Zo las ik hoe gerespecteerde mensen elkaar de maat namen over de Wet werk en zekerheid (WWZ).

Directeur kennisontwikkeling bij Rabobank en hoogleraar economie Barbara Baarsma zei tegenover De Telegraaf dat de regel dat je iemand na twee jaar in vaste dienst moet nemen, een voedingsbodem is voor populisme. Minister Asscher, op wie Baarsma doelde, sloeg meteen terug en noemde de aantijging van de Rabodirecteur potsierlijk.

Duidelijk is dat er luid wordt geroepen dat de WWZ mislukt is. De één grijpt dit aan om te verkondigen dat de wet bijdraagt aan een ongebreidelde groei van flexibiliteit. De ander pleit juist voor verdergaande en andere flexibiliteit.

Overigens heb ik ook zo mijn gedachten en wensen rondom de verbetering van de WWZ, maar het gaat mij nu even om de toon van het debat. Veel mensen zijn haastig in het spreken en traag in het luisteren. Iedereen heeft een mening en schreeuwt die van de daken. Mijn vraag is: Ben je bereid om even afstand te nemen en je stil te houden? Mag 2017 misschien in het teken staan van een beetje meer samen?

Meer samen = samen meer, en vanuit dat uitgangspunt wil ik namens CGMV staan voor en gaan voor:

• de flexwerker die over niets anders droomt dan dat hij ook een huis kan kopen;

• de werkloze die ervan droomt zijn kennis en kunde weer in te zetten in een werkkring;

• de mantelzorger die ervan droomt dat hij op een dag weer ruimte heeft om adem te halen;

• de jongere die ervan droomt dat er een baan voor hem in het verschiet ligt;

• de ‘arbeidsongeschikte’ die ervan droomt om via een baan of vrijwilligerswerk van betekenis te zijn;

• de oudere werknemer die ervan droomt om zijn kennis over te dragen aan een nieuwe generatie;

• de medewerker in de zorg die ervan droomt kwaliteitszorg te leveren;

• de leerkracht die ervan droomt om ruimte te krijgen om zijn klas weerbaar te maken;

• de zzp’er die droomt van een heerlijk gevulde opdrachtenportefeuille.

Kortom, mag 2017 de boeken ingaan als het jaar waarin we de verschillen vieren en weer een gemeenschap vormen? Mijn gebed is dat er in 2017 ruimte is voor de ander, je medemens en je naaste; ruimte om vreugde en verdriet te delen, ruimte voor gezinnen en ruimte voor geloof. Ik verlang naar meer samen, want dat levert onmiskenbaar samen meer op.

De auteur is bestuurder bij de christelijke vakorganisatie CGMV. 
Reageren? sociaal@refdag.nl