Recentelijk stond het in een RD-bijlage: op 27 januari 1942 was er een absoluut kouderecord voor Nederland. Toen stond in Winterswijk de thermometer op min 27,4. Tja, daar was het dan ook Winterswijk voor!

In mijn jeugd hoorde ik stokoude mensen spreken over de barre winter van 1890. Dat moet wat geweest zijn. Maandenlang strenge vorst. Zelf denk ik aan de winter van 1962 op 1963. We fietsten dwars over de Kralingse Plas in Rotterdam. Auto’s reden bij Monnikendam het IJsselmeer op. In ons Westen is het anders dan bijvoorbeeld in Noord-Amerika. Ds. W. C. Lamain (1904-1984) stond in Grand Rapids. Daar kan het ’s winters bar en boos zijn. Tijdens een dienst zei hij eens: „Ik moet vanwege de weersomstandigheden nu ophouden met preken, want ik moet nog in Kalamazoo voorgaan.” Het gebeurde dat in de hele stad alle kerkdiensten moesten worden afgelast vanwege hevige sneeuwval.

Kandidaat H. Ligtenberg (1887-1965) ontving in juni 1937 een beroepsbrief uit Giessendam. De scriba schreef daarbij: „Benaarstig u om vóór de winter te komen.” Maar Ligtenberg kwam niet vóór en ook niet ná de winter…

Tussen ds. Joh. van der Poel uit Ede en oud-ouderling Hannes Bravenboer van de Boezemsingelkerk in Rotterdam waren nauwe vriendschapsbanden. Bravenboer schreef ds. Van der Poel een brief met het dringende verzoek of deze zijn begrafenis zou willen leiden. Hij was toen ogenschijnlijk kerngezond, maar een week daarna, toen hij een kerkdienst bij ds. M. A. Mieras had bijgewoond en na afloop met enkele zielenvrienden bijeen was geweest, kwam in de nacht zijn onverwacht levenseinde. Ds. Van der Poel had laten weten bereid te zijn hem te begraven. De plechtigheid zou op 17 januari 1981 plaatsvinden op Oud-Kralingen. Vrijdagavond begon het ongelooflijk hard te sneeuwen. Door het hele land. Ds. Van der Poel meende daardoor „die gekochte tabernakel niet in dat ook door Gods bloed gekochte graf te kunnen begraven.” Toen de predikant die avond om tien uur naar bed ging, lag alles onder een dikke laag sneeuw. Maar niet zijn geloof! Hij werd bepaald bij de almacht Gods en mocht geloven dat Hij ook het weer kon veranderen. Toen hij ’s nachts naar buiten keek, was alle sneeuw zeer wonderlijk verdwenen. Onder de winterzon heeft ds. Van der Poel Hannes begraven.

Ds. F. Mallan moest een huwelijk bevestigen in Renesse. Er viel zo veel sneeuw dat het eigenlijk onverantwoord was om de reis te maken. Halverwege meende de predikant terug te moeten gaan. Toen werd hij bepaald bij Johannes 10:22b. Hij reed door. Na de trouwdienst preekte hij in Zierikzee. Onder die preek werd ouderling J. Pannekoek ervoor ingewonnen om toelating tot de predikantenopleiding te vragen. Toen zag hij waarom hij daar had moeten zijn!

Oudvader Sicco Tjaden (1693-1726) uit Nieuwe Pekela ging zondags op de schaats over de bevroren vaarten uit preken. Niets mis mee. Ons Goudse kerkgebouw ligt ook aan de rivier. Toch zouden we vreemd opkijken als onze predikant met afgebonden schaatsen op z’n rug het kerkgebouw binnen zou komen!