De opmerking over de brillenwinkel maakte Van Vollenhoven vorige maand in het blad Royalty. Zijn vrouw riep hem lachend tot de orde: „Schat, zullen we het even serieus houden?” En hoofdredacteur Van der Linden noteerde: „Tijdens het gesprek werd al snel duidelijk dat ze nog net zo gelukkig met elkaar zijn als destijds.”

Van de vier Oranjeprinsessen van haar generatie is Margriet de enige die nog met haar man samen is. Prinses Beatrix is al sinds 6 oktober 2002 weduwe; Irene en Christina zijn gescheiden.

Margriet en haar man hebben zus Beatrix vele jaren terzijde gestaan. Vandaar dat koning Willem-Alexander hun in 2013 in zijn eerste kersttoespraak hulde bracht: „Het besef opgenomen te zijn in een groter verband van familie en vrienden kan troost en kracht geven. Hun steun, vaak in stilte en op de achtergrond, stemt tot dankbaarheid. Zo ook stonden prinses Margriet en mr. Pieter van Vollenhoven mijn moeder gedurende 33 jaar bij. Mijn oom en tante hebben zich naast hun eigen werkzaamheden met verve ingezet ten dienste van haar koningschap, in lichte en donkere perioden. Zij verdienen een bijzonder woord van dank.”

Grebbeberg

Pieter is inmiddels 77, Margriet hoopt op 19 januari 74 te worden. Actief zijn ze nog steeds. Op Koningsdag lopen ze niet meer mee in de stoet, maar een week later zijn ze –samen met zoon Pieter-Christiaan– aanwezig tijdens de dodenherdenking op de Grebbeberg. Zoals ze ook elk jaar in november op het Peter Stuyvesantbal in New York zijn.

Tal van keren namen prinses Margriet en haar man deel aan de ontvangst van buitenlandse vorsten; eind november nog van het Belgische koningspaar. Van Vollenhoven is voorzitter van het Fonds Slachtofferhulp en oud-voorzitter van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid; zijn vrouw was niet alleen ”reservekoningin” maar zet zich ook jarenlang in voor het Rode Kruis en de Europese Culturele Stichting.

Caraïbische cruise

Het Apeldoornse paar smeert de viering van de gouden bruiloft uit over het jaar. Eerst staan ze er in besloten kring bij stil, met de kinderen en met het bruidspersoneel van vijftig jaar geleden.

Voor maart staat een symposium op de agenda over de onderwerpen die Pieter en zijn prinses met elkaar hebben verbonden. Dat gebeurt in samenwerking met de Universiteit Leiden, waar het paar elkaar in mei 1963 ontmoette. „We vinden het aardig om eens terug te gaan naar de plek waar alles is begonnen”, aldus Van Vollenhoven.

Later in het jaar volgt een cruise met hun acht (schoon)kinderen en elf kleinkinderen in het Caraïbisch gebied. Daar zijn naamgenoten bij: alle vier de zonen hebben een zoon die Pieter als een van zijn namen heeft, en de prinsen Maurits en Floris hebben hun oudste dochter Margriet als tweede naam meegegeven.

Omstreden huwelijk

Van Vollenhoven –sinds 2004 ereburger van het Overijsselse stadje Vollenhove– werd in Schiedam geboren als zoon van een fabrikant van dekzeilen. Dat hij verkering kreeg met de derde dochter van koningin Juliana en prins Bernhard was niet tot ieders onverdeeld genoegen. Al staat zijn stamboom in het genealogisch naslagwerk Nederlands Patriciaat, toch was hij maar een burgermannetje. Adel trouwde vroeger met adel, en de Europese vorstenhuizen zijn door –al dan niet gearrangeerde– huwelijken in de loop der eeuwen nauw verweven geraakt.

In Royalty is Van Vollenhoven er openhartig over: „Men wist in de familie dat we elkaar aardig vonden, maar het was geenszins de bedoeling dat we zouden gaan trouwen.” Pieter moest maar afstuderen, in militaire dienst en aan het werk. „Men dacht natuurlijk: Dat gaat zo lang duren en tegen die tijd is hij de prinses wel vergeten.”

Maar dat was hij niet. Het paar verloofde zich op 10 maart 1965, en de koningin deelde het land via radio en televisie mee dat het haar en haar man tot „grote vreugde” was. Nederland maakte kennis met de goedlachse aanwinst van het Koninklijk Huis, met been in het gips en stok, want het skiën had een enkelbreuk veroorzaakt. Die blessure bezorgt hem ruim een halve eeuw later nog steeds pijn.

Trouwdag

Pieter en Margriet zetten hun huwelijk door, ondanks tegenstand van mensen aan het hof die vonden dat zo’n ongelijke relatie niet kon. Ze moesten wel even wachten tot Beatrix en Claus getrouwd waren.

Op 10 januari 1967 was het dan eindelijk zover. Op het stadhuis van Den Haag voltrok burgemeester Kolfschoten het huwelijk, dat vervolgens in de Sint-Jacobskerk door prof. dr. H. Berkhof kerkelijk werd bevestigd. Op de trouwjurk –in het diepste geheim vervaardigd– waren tal van margrieten geborduurd. Drie bruidsmeisjes manoeuvreerden de 5 meter lange sleep achter de bruid aan. De bruidegom was in uniform. Het paar vestigde zich in een vleugel van Paleis Het Loo, en later in een bungalow in de bossen bij het Apeldoornse paleis.

Ontdekkingsreis

Zijn huwelijk bezorgde Van Vollenhoven een nogal ongemakkelijke positie. Het belemmerde zijn loopbaan als jurist. Zoals later weleens is gezegd: de meester in de rechten werd een meester in de plichten. Prins werd hij niet, en een baan kreeg hij niet, totdat de regering hem in 1977 vroeg als voorzitter van de Raad voor de Verkeersveiligheid. In die functie ontplooide hij zich, naast de representatieve taken die hij met zijn vrouw voor het Koninklijk Huis verrichtte. Met zijn huwelijk plaveide hij de weg voor de volgende generatie: de zeven zonen van Beatrix en Margriet trouwden allemaal met een burgermeisje, zonder dat dat protest opriep.

In 2001 en 2014 onderging Van Vollenhoven operaties vanwege huidkanker. De viering van zijn 75e verjaardag in 2014 stelde hij in het teken van het 25-jarig bestaan van het door hem opgerichte Fonds Slachtofferhulp. Op dat moment had hij met zijn familie een zorgvol jaar achter de rug, omdat zoon Bernhard werd behandeld vanwege lymfeklierkanker.

Via Twitter dankte Van Vollenhoven in maart 2015 voor de stroom gelukwensen die een halve eeuw na zijn officiële entree in het Koninklijk Huis loskwam: „Knap dat velen toch weten dat wij ons ‘50 jaar’ geleden hebben verloofd! Het is een ontdekkingsreis geweest om nooit te vergeten.” Nu staat de gouden bruiloft voor de deur.