De verdorven mens wil van nature altijd heersen. Hij zou wel willen dat alle mensen, de hele geschapen natuur, ja, God zelf een slaaf was van zijn begeerlijkheden. Hij kan zich moeilijk verplaatsen in andere mensen om een zaak iets anders op te vatten dan dat hij zelf doet. Ja, zelfs regen en droogte, hitte en koude moeten zich voegen naar zijn genegenheden. Het is alsof hij God de troon van wereldse besturing uit handen wil rukken en zelf daar op wil zitten.Als elk mens zich maar eens nauw mocht onderzoeken, dan zou hij bevinden dat het vanuit de natuur zo bij hem ligt. Zo moet hij dan van die redeloze en vuile driften afstand doen. Omdat het onmogelijk is dat de zaken zich naar hem voegen, moet hij zich voegen naar de zaken. Laat dan God alle dingen besturen naar Zijn heilig welgevallen en laat ons alles met genoegen opnemen wat God ons zendt, zowel tegenspoed als voorspoed. Laat ons altijd zeggen met Eli: „Hij is de Heere, Hij doe wat goed is in Zijn ogen.”

Het geeft de mens een grote gerustheid en troost wanneer hij zijn wil zo mag verloochenen. Want dan heeft hij een reden om volkomen gerust te zijn, als hij geleerd heeft zijn wil te voegen naar de wil van God. Wat Hij doet is goed.

Hermannus Witsius, professor en predikant te Utrecht (Praktijke des Christendom, 1664)