De landelijke kerkvergadering van de Protestantse Kerk vergaderde bijna de hele dag over kerkordelijke aanpassingen. Die zijn nodig omdat de synode in april besloot om in het kader van de notitie ”Kerk 2025: waar een Woord is, is een weg” de structuur van de kerk grondig te herzien. Zo verdwijnen de huidige 75 protestantse classes. Ze worden samengevoegd tot elf classes waarvan de voorzitter belangrijke bevoegdheden krijgt.

De synode discussieerde gisteren uitvoering over de benaming van deze kerkelijke bestuurslaag. Daarbij stonden het generale college voor de kerkorde en het moderamen (dagelijks bestuur) van de synode lijnrecht tegenover elkaar. Het college koos voor de aanduidingen ”regionale synode” en ”regiopredikant”, het moderamen voor ”classicale vergadering” en ”classispredikant”. Een voorstel om de voorzitter de naam ”bisschop” te geven, haalde het in april al niet.

Dr. T. Bos (generale college voor de kerkorde) noemde het een breuk in de geschiedenis dat er voortaan niet altijd meer een vertegenwoordiger van een plaatselijke gemeente op een classicale vergadering aanwezig zal zijn.

Regionale synode

Kerkrechtdeskundige prof. dr. L. Koffeman zei dat gemeenten de „regiopredikant” in ieder geval één keer per vier jaar te zien zullen krijgen. Voor zeven op de acht gemeenten verdwijnt het contact met andere gemeenten op de „regionale vergadering.” „Het is dus geen classicale vergadering meer. Dat is een feit. Laten we dingen daarom bij de naam noemen: regionale synode.”

Volgens scriba dr. R. de Reuver blijft de functie van de classis –de ontmoeting van gemeenten– overeind staan, al wordt die anders ingevuld.

Uiteindelijk stemden 42 synodeleden vóór en 34 tegen de aanduiding classicale vergadering. De uitslag betekent dat de voorzitter de naam classispredikant krijgt.

De classispredikant wordt benoemd voor een periode van vijf jaar, met de mogelijkheid van een herbenoeming. De kleine synode van de Protestantse Kerk moet gehoord worden over de benoeming door de classicale vergadering.

Het is de taak van de classispredikant om toe te zien op gemeenten en ambtsdragers. Hij bezoekt gemeenten, predikanten en kerkelijk werkers met een aanstelling in de regel minstens één keer per vier jaar. Ook moet hij leiding geven aan het kerkelijk leven in de classis en dat bevorderen. Het moderamen van de classicale vergadering neemt echter zo nodig finale beslissingen om te voorkomen dat één persoon „doorzettingsmacht” krijgt.

Verschillende synodeleden zeiden bang te zijn dat de functie van classispredikant te zwaar wordt. „Zijn takenpakket is te groot en de verwachtingen te hoog.”

Ds. M. Knevel (Zeist) vindt dat de beoogde „ringen” van gemeenten overbodig zijn en stelt voor die te schrappen. Dr. De Reuver is het daar niet mee eens. „Nu er minder ambtsdragers naar de classicale vergaderingen worden afgevaardigd, zijn de ringen van gemeenten belangrijk voor de onderlinge ontmoeting, bemoediging en betrokkenheid. De ringen beginnen met de omvang van de huidige classes, maar later kan de samenstelling worden gewijzigd.”

Ds. Knevel kreeg de handen van de synodeleden niet op elkaar voor zijn tegenvoorstel.

De synode besloot eerder dat er hoogstens acht visitatoren per classicale vergadering zouden zijn. Nu worden dat er „in overleg ten hoogste” twaalf.

De evangelisch-lutherse synode binnen de Protestantse Kerk heeft ingestemd met een kleinere afvaardiging naar de generale synode: drie leden en een adviseur, de president. Nu zijn dat er vijf.

Op latere synodevergaderingen komen nog andere wijzigingsvoorstellen op tafel, zodat per 1 januari 2018 de elf nieuwe classicale vergaderingen en classispredikanten kunnen beginnen.

Kerk in Actie, de diaconale organisatie van de Protestantse Kerk in Nederland, maakte gisteren bekend dat de recente actieweek voor christenen in het Midden-Oosten in totaal 1.450.000 euro heeft opgeleverd.