„Ik zal verstandiglijk handelen in de oprechte weg…”

Rijk is het wanneer onze gesprekken zich eensgeestes met elkaar verenigen in God. Een rijke vrede konden wij hebben als wij ons eens niet bemoeien wilden met woorden en daden van anderen, die ons niet aangaan. Hoe zou hij lang zijn vrede kunnen bewaren, die zich mengt in de aangelegenheden van anderen, die daarbuiten zijn afleiding zoekt, en die nooit of bijna nooit tot zichzelf inkeert? Zalig zijn de eenvoudigen, want zij zullen overvloedige vrede hebben. Waarom hebben sommige heiligen zulk een hoogte van volmaking en van beschouwend leven bereikt? Omdat zij naarstig getracht hebben alle aardse begeerten volkomen af te sterven. Daarom konden zij met grote innigheid des harten God aanhangen en vrij met zichzelf verkeren. Wij worden al te veel in beslag genomen door onze eigen driften, en te zeer bekommeren wij ons over dingen die voorbijgaan. Zelden brengen wij ook maar een ondeugd volkomen ten onder. Ook missen wij een vurig verlangen om dagelijks toe te nemen. Daarom blijven wij koud en lauw. Indien wij volkomen gestorven waren aan onszelf, indien wij daarbinnen maar niet zo verwikkeld waren in velerlei verwarring, wij zouden ook smaak in het goddelijke kunnen vinden en iets ervaren van de beschouwing der hemelse dingen. Het grootste beletsel is dat wij niet vrij zijn van onze driften en dat wij niet trachten de volmaakte weg der heiligen te gaan.

Thomas a Kempis, kanunnik te Zwolle

(”De navolging van Christus”, 1471)