Laat Nederlandse regering zich sterk maken voor rechten inwoners West-Papoea
Nederland moet zich hard maken voor de rechten van de inwoners van West-Papoea, stelt Oridek Ap. De inheemse bevolking wordt volgens hem stelselmatig onderdrukt.
Na de koloniale periode stelde Nederland Papoea’s vrijheid en onafhankelijkheid in het vooruitzicht. Hun werd een mooie toekomst beloofd, maar de periode van hoop kwam al snel ten einde. Gedurende de regeringen van president Sukarno tot en met president Joko Widodo ontving West-Papoea geen vrijheid en vooruitgang. De inheemse bevolking van voormalig Nederlands-Nieuw-Guinea ondervindt onderdrukking en ellende.
Op 15 augustus 1962 werd de overeenkomst van New York gesloten. In dit akkoord tussen Nederland en Indonesië werd de toekomst van de Papoea’s bepaald. Papoea’s werden vanaf het begin buitenspel gezet. De intentie was Nederland gezichtsverlies te besparen en de Nederlandse belangen veilig te stellen.
Prof. P. J. Drooglever heeft wetenschappelijk onderzoek verricht naar de geschiedenis van de illegale inlijving van West-Papoea door Indonesië. Hij kreeg hiertoe in 1999 opdracht van de Nederlandse regering op verzoek van de Tweede Kamer. In 2005 presenteerde hij zijn resultaten en bevestigde wat iedereen eigenlijk al wist: de Papoea’s hadden geen vrije keuze. Dit is inmiddels alweer bijna elf jaar geleden. Het heeft te lang geduurd. Het is de hoogste tijd dat Nederland iets doet om het onrecht recht te zetten.
Herbevolking
Misschien is een nieuw wetenschappelijk onderzoek nodig, maar voor ons is het al duidelijk. Sinds de bezetting door Indonesië zijn mensenrechtenschendingen aan de orde van de dag. Van mysterieuze verdwijningen tot aan het verbranden van dorpen toe. Papoea’s worden vernederd, verkracht, gevangenengenomen en vermoord in eigen land.
Dat de Indonesische regering jacht maakt op het gewapend verzet en vreedzame activisten is niet het grootste probleem. Moeders vertellen ons hoe gezinsplanningprogramma’s worden toegepast op Papoea’s. Deze programma’s hebben vaak desastreuze gevolgen. Niet alleen voor de betrokken moeders, maar ook voor de toekomst van de Papoeabevolking. Veel moeders overlijden en de bevolkingsgroei stagneert.
De ziekenhuizen bestemd voor de Papoea’s zijn onveilig. Een Papoea loopt grote kans dat hij zieker wordt of zelfs overlijdt na een bezoek aan een Indonesisch ziekenhuis. Deze praktijken zijn moeilijk te bewijzen. Ook voedselvergiftiging en het moedwillig verergeren van de aidsepidemie zijn niet te bewijzen. Maar de statistieken wijzen in die richting. West-Papoea heeft het hoogste hiv/aidspercentage van heel Indonesië. In West-Papoea zijn de geboortecijfers laag en de sterftecijfers hoog. De laatste tijd komen er via de sociale media veel berichten binnen over verkeersongevallen waarbij na een aanrijding gewoon doorgereden wordt. De daders blijven onbekend en het Papoeaslachtoffer overlijdt.
Het grootste, hoewel grotendeels onzichtbare, gevaar is het transmigratiebeleid van Jakarta. Het is een geruisloos en sluipend proces, maar tegelijkertijd ook het effectiefste middel van Jakarta om de bevolkingsgroei van de Papoea’s onder controle te houden. Vandaag de dag hebben wij het over marginalisatie – maar als het zo doorgaat zal het Papoeavolk van de aardbodem verdwijnen. Voor Indonesië geldt dat een volk dat niet groeit, uitsterft. Dit is dus volkerenmoord.
Burgerinitiatief
Als Nederland zich sterk kan maken voor de rechten van de onderdrukten in de rest van de wereld, kan Nederland vast ook meer doen voor zijn voormalige kolonie. Wij begrijpen heel goed dat het voor Nederland erg gecompliceerd is om het streven van de Papoea’s naar onafhankelijkheid te erkennen. Maar misschien is Nederland wel bereid te erkennen dat wij het recht hebben om zelf te kiezen.
Wij hebben een burgerinitiatief ”Stop de slow-motion genocide in West-Papoea” gestart. De teller staat nu op 34.674 handtekeningen. Wanneer wij de drempel van 40.000 handtekeningen bereiken, kunnen wij de Tweede Kamer benaderen. Wij vragen dat het onderzoek van prof. Drooglever en het zelfbeschikkingsrecht van de inheemse bevolking van West-Papoea bespreekbaar gemaakt worden.
Het is nooit te laat. Het wordt tijd dat Nederland zijn donkere verleden erkent en het onrecht rechtzet.
De auteur is actief voor de Nederlandse afdeling van de internationale Free West Papua Campaign.