In zijn opening ging drs. P. J. Vergunst, algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond (GB) in de Protestantse Kerk, in op Gods bedoeling met het huwelijk. In Efeze 5 wordt het huwelijk een mysterie genoemd en wordt er een vergelijking getrokken tussen man en vrouw en Christus en Zijn gemeente. „Christus heeft niet Zichzelf behaagd, maar Zichzelf opgeofferd. In zijn boek over het huwelijk raadt Tim Keller de lezers aan: doe voor je levenspartner wat God voor jou deed. Zoek de heiliging van de ander, de innerlijke vernieuwing van de mens van dag tot dag.”

Ds. J. Belder schetste in zijn lezing een negatief beeld van de huidige moraal op het gebied van huwelijk en seksualiteit. „Dat ligt niet aan Gods schepping. God heeft ons als man en vrouw geschapen en dat was zeer goed. Ook in Hooglied zien we hoe de lichamelijkheid positief gewaardeerd wordt en dat seksualiteit een vorm van communicatie is. Die Bijbelse toonhoogte is belangrijk in de consumptiecultuur waarin wij leven. Een cultuur die door de seksuele revolutie is getekend. In onze tijd zijn kruisdragen en elkaar verdragen vreemde woorden geworden. In de moderne samenleving is de ik-gerichtheid de norm en het morele ijkpunt. Dat heeft zijn weerslag op het aantal duurzame relaties. Vermoedelijk zal dat alleen maar verder afnemen.”

De emeritus predikant ziet graag dat huisbezoek, catechese en prediking het huwelijk ondersteunen. „Het uitgangspunt moet zijn dat het leven met de Heere rijk is. Waar haal je de liefde vandaan? Bij God. Onderstreep als ambtsdragers dat stellen tijd besteden aan elkaar, benadruk het belang van communicatie en positieve aandacht geven aan elkaar. Tegen de revolutie het Evangelie!”

In de workshop van Trudie Boerman, die huwelijkscatechese geeft in Krimpen aan den IJssel en op andere plaatsen, mochten de aanwezigen een cijfer geven voor hun huwelijk. Boerman vroeg vervolgens naar de onderbouwing van het cijfer. De antwoorden zijn verschillend: „Trouw en liefde”, „geborgenheid”, „een gelukkig gevoel.” Tegelijk geven verschillende deelnemers van de workshop aan dat deze positieve waarden niet vanzelfsprekend zijn. „In liefhebben zit altijd pijn”, zo citeert Boerman de Engelse schrijver C. S. Lewis. „We hebben te maken met onze autonomie, ons eigen ik. Daarin trekken we ons graag terug en dat mag soms ook. Maar vanuit onze autonomie moeten we wel verbinding blijven maken met elkaar.”

Boerman, die veel ervaring heeft in het maatschappelijk werk, legt uit dat communicatie vijf niveau’s heeft. „Praten over koetjes en kalfjes, het uitwisselen van feitelijkheden en het geven van je mening kun je naast je man of vrouw ook met bekenden en vrienden. Maar het delen van je diepste gevoelens en elkaar lichamelijk ontmoeten en seksualiteit beleven is voorbehouden aan het huwelijk. Voor een goed huwelijk is dat ook onontbeerlijk.”

Een van de workshopdeelnemers vroeg hoe een gesprek kan komen tot het delen van gevoelens. Boerman geeft wat tips: „Vraag eens: Wat houdt je bezig? Wat betekent dit voor je? Wees er samen naar op zoek om het hart van de ander te vinden. Ook wanneer je langer getrouwd bent: blijf nieuwsgierig naar elkaar.”

Boerman legde de ambtsdragers en jeugdwerkleiders in de workshop ook de vraag voor of ze wel eens aan een stel vragen hoe ze het samen hebben. „Vraag: Hebben jullie wel eens een goed gesprek met elkaar? Laat een stilte vallen, zodat ze tot een antwoord kunnen komen. Benoem het ook als je aarzeling merkt. „Het komt er wat aarzelend uit.” Wie weet wat er los komt.”

Ook Boerman citeert Keller met instemming. „In zijn boek over het huwelijk zie je een negatieve visie op de mens. Keller zegt: „Je bent met een Adam getrouwd. Maar er is rijke genade in Christus.””