Intussen leek het nieuws in de rest van de wereld zo’n beetje stil te staan. Hooguit een kort berichtje – hier en daar.

O ja, het overlijden van zanger en dichter Leonard Cohen kreeg bij de grote nieuwszenders nog wel de nodige aandacht. De wereld rouwt om hem, heette het. Zijn beeltenis kwam nog met enige regelmaat langs op de schermen – tussen al het Amerikaanse verkiezingsgeweld door.

Maar wie bekommert zich in deze tijd nog om het lot van de inwoners van Mosul? De Noord-Iraakse stad zet zich schrap voor een aanval van een anti-IS-coalitie, aangevoerd door Koerdische strijders. Bij het offensief zijn in de omgeving van het oude Ninevé al honderden doden gevallen.

Om nog maar niet te spreken van de situatie in het Syrische Aleppo. Grote delen van de stad zijn in puin geschoten in de strijd tussen het Syrische regeringsleger en rebellen. In sommige wijken staat geen gebouw meer overeind. Het aantal slachtoffers wordt allang niet meer bijgehouden.

Meer dan 250.000 mensen zitten momenteel in Aleppo als ratten in de val. Het regeringsleger heeft alle toegangswegen tot de stad afgesneden. Voedsel en medicijnen bereikten Aleppo voor het laatst afgelopen juli. De Verenigde Naties delen momenteel de laatste voorraden uit. Vanaf volgende week dreigt een regelrechte hongersnood.

De wereld staat er intussen bij en kijkt ernaar. Hoewel, het is nog maar de vraag of de wereld er écht naar kijkt. We maken ons vooral druk om de gevolgen van de oorlog in Syrië. Om de enorme vluchtelingenstroom die het slepende conflict op gang heeft gebracht. Om terugkerende jihadisten die in Syrië hebben gevochten en in eigen land een substantieel veiligheidsrisico vormen.

Allemaal legitieme zorgen. Tegelijkertijd wordt er vooral aan symptoombestrijding gedaan. Een vluchtelingenakkoord met Turkije om vluchtelingen buiten de deur te houden. Meer budget voor de veiligheidsdiensten om geradicaliseerde Syriëgangers in de gaten te houden.

Intussen sleept het conflict zich al meer dan vijf jaar voort. En is het allang niet meer duidelijk wie in deze oorlog nu eigenlijk aan de goede kant staan.

Natuurlijk is iedereen tegen Islamitische Staat en al-Qaida. Maar de wreedheden die deze radicale bewegingen begaan worden inmiddels aardig geëvenaard door de niet-aflatende bombardementen op Aleppo door het Syrische regeringsleger, met verve gesteund door de Russische luchtmacht.

Terug naar het échte nieuws: de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het is te hopen dat met het aantreden van Donald Trump de oplossing voor het Syrische conflict dichterbij komt. Dat wordt hoog tijd.