Klijnsma was over de armoedebestrijding door kerken naar de Kamer geroepen door SP-parlementariër Ulenbelt. Die wilde opheldering van de PvdA-bewindsvrouw over een vorige week verschenen rapport dat hulporganisatie Kerk in Actie heeft uitgevoerd in opdracht van de belangrijkste Nederlandse kerkgenootschappen en geloofsgemeenschappen, waaronder de Protestantse Kerk in Nederland, de Rooms-Katholieke Kerk, het Leger des Heils, de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt.

Uit dit rapport, “Armoede in Nederland”, blijkt dat kerken steeds vaker een laatste reddingsboei zijn voor mensen in financiële nood. In 2015 werd er door Nederlanders maar liefst 50.000 keer voor hulp bij kerken aangeklopt: een stijging van 25 procent ten opzichte van 2012. Om aan alle hulpverzoeken te voldoen, droegen kerken vorig jaar ruim 36 miljoen euro bij aan armoedebestrijding, onder meer om te voorkomen dat mensen uit hun huis worden gezet of geen water, gas of elektriciteit meer krijgen.

Volgens Kerk in Actie groeit het beroep op de kerken doordat de overheid zelf onvoldoende garanties biedt. „Kerken slaken een noodkreet”, verwoordde Ulenbelt die zorg in de Kamer. Volgens de SP’er treft het overheidsbeleid armen juist onevenredig hard. Hij vroeg Klijnsma te erkennen dat het kabinet „verantwoordelijk is voor de toename van hulp die kerken moeten verlenen.”

Zo ver wilde Klijnsma niet gaan. Volgens haar doet het huidige kabinet juist relatief veel aan armoedebestrijding en werpt dat beleid ook zijn vruchten af. „Bij de start heeft dit kabinet al 100 miljoen euro ingezet om armoede te bestrijden. Voor volgend jaar is nog eens zo’n zelfde bedrag uitgetrokken om armoede onder kinderen te bestrijden.”

Armoedebestrijden wil het kabinet volgens haar ook blijven doen. Ze noemde het „een groot goed” dat de overheid dit in Nederland samen doet met stichtingen, vrijwilligers en kerken. „Daarom steunen wij organisaties als Kerk in Actie ook financieel. Het vorige kabinet deed dat niet”, aldus Klijnsma.

Dat was duidelijk niet het antwoord waarop Ulenbelt zat te wachten. „Wie moet ik nu geloven?”, stelde hij. „De kerken of deze staatssecretaris? Ik weet dat je voor het geloof in de kerk moet zijn. Deze staatssecretaris geloof ik allerminst.”

Naast Ulenbelt drongen ook CDA-Kamerlid Heerma, CU-Kamerlid Schouten en SGP-Kamerlid Dijkgraaf er bij Klijnsma op aan om de zorgen over het armoedebeleid van kerken ter harte te nemen.

Schouten vroeg Klijnsma te erkennen dat de overheid niet zonder de steun van kerken kan. Dat deed de bewindsvrouw: „Vrijwilligers besteden vanuit kerken 500.000 uur aan armoedebestrijding. Dat zouden we met zijn allen nooit kunnen betalen. Die pluim richting kerken wil ik hier ook gewoon neerleggen.

Heerma en Dijkgraaf vroegen Klijnsma om kerken niet alleen te roemen voor hun inzet, maar ook hun kritiek serieus te nemen dat de overheid nu te vaak mensen die in armoede zitten zou wegjagen, in plaats van ze te helpen.

Klijnsma zegde de christelijke partijen hierop toe naar aanleiding van het rapport nogmaals met kerken in overleg te treden over armoedebestriding en de Kamer daar binnenkort, voor de behandeling van de begroting van Sociale Zaken, van de uitkomst van dit gesprek op de hoogte te stellen.