De peilingen onder de Amerikaanse bevolking onderstrepen deze conclusie. In de meeste metingen heeft de Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton momenteel een voorsprong van minimaal 
5 procent op haar Republikeinse rivaal.

Natuurlijk kan Clinton in de resterende weken tot de verkiezingen iets overkomen. Zij wordt nog altijd achtervolgd door de affaire rond het versturen van zakelijke e-mails via een privéserver. Als het campagneteam van Trump iets soortgelijks ontdekt, kunnen de peilingen plotseling de andere kant op gaan.

Ook de gezondheid van Clinton staat nog steeds ter discussie, nadat zij enige tijd geleden na een bijeenkomst instortte. Dat voorval greep Trump direct aan om te verkondigen dat Clinton fysiek niet in staat is de Verenigde Staten te leiden.

Al eerder klom Trump onverwacht uit een diep dal in de peilingen. Dat is ook in de aanloop naar de verkiezingen van 8 november niet denkbeeldig. Maar vooralsnog ziet het er niet rooskleurig voor hem uit.

Maar ook al zou Trump niet de volgende bewoner van het Witte Huis worden, dan nog laat hij een politieke erfenis van formaat na. Hij bepaalde het afgelopen jaar volledig de politieke agenda in de campagne. Thema’s zoals werkgelegenheid en immigratie waren hét onderwerp van gesprek tijdens debatten. Daar zal de toekomstige Amerikaanse president niet omheen kunnen.

Over het karakter van die politieke erfenis valt overigens nogal te twisten. Het optreden van Trump heeft de Republikeinse Partij tot op het bot verdeeld. De gevestigde orde binnen de partij zag Trump al vanaf het begin van zijn campagne niet zitten. Toen hij eenmaal was genomineerd, sloten de gelederen zich weer enigszins. Maar na zijn recente strapatsen heeft de excentrieke zakenman het bij de Republikeinse elite definitief verbruid.

De vraag is of dat zo erg is. Natuurlijk is het optreden van Trump met regelmaat ronduit onbeschoft. Maar het kan tegelijkertijd geen kwaad dat de Republikeinse Partij eens flink wordt opgeschud. Het wordt hoog tijd dat er een leider opstaat die de partij nieuw elan geeft.

Het is niet denkbeeldig dat de Grand Old Party door deze verkiezingscampagne haar zwaarbevochten meerderheid in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat bij de komende tussentijdse verkiezingen kwijtraakt. Dat zou een extra signaal zijn om hervorming voortvarend ter hand te nemen.

Dat geldt overigens net zo goed voor het politieke establishment van de Democraten. Want ook daarmee zijn veel Amerikaanse kiezers wel klaar. En het feit dat Clinton vermoedelijk de presidentsverkiezingen gaat winnen is misschien niet zozeer een kwestie van haar eigen kwaliteiten. Maar eerder van de puinhoop die haar Republikeinse rivaal Donald Trump er momenteel van maakt.