Dat blijkt uit een meting in een onderzoek dat de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) doet vanwege gaswinning onder de Waddenzee. Bij een andere meting door de NAM was de daling lang niet zo sterk.

De Commissie voor de milieu­effectrapportage, die jaarlijks de gevolgen van de gaswinning toetst, vindt dat de NAM de opvallend grote verlaging in de rapportages onvoldoende verklaart.

De commissie sluit niet uit dat er een fout is gemaakt in de verwerking van de metingen en wil nu weten hoe het zit. De NAM moet meer onderzoek doen naar een mogelijk forse bodemdaling van zandplaten ten zuidoosten van Ameland, vindt de commissie.

De NAM stelt in haar jaarlijkse rapportage dat in 2015 de bodemdaling door gaswinning onder de gehele Waddenzee binnen de toegestane grenzen is gebleven. De commissie vindt deze conclusie aannemelijk, maar heeft verschillende aanmerkingen.

Zo kunnen sommige passages in de tekst op meerdere manieren gelezen worden en zijn er wetenschappelijke bronnen uit onder meer Denemarken gebruikt die niet allemaal van toepassing zijn op het Waddengebied. Dat moet volgend jaar beter.

Verder legt het NAM-rapport volgens de toetscommissie onvoldoende verband tussen de bodemdaling en de aanwezigheid van vogelsoorten, zoals de roerdomp, bruine kiekendief en snor. Een model dat de metingen van de bodemdaling en de metingen aan vogelsoorten aan elkaar koppelt is nog steeds niet af, en dat moet sneller.

De NAM startte in 2007 met winning van aardgas in het Waddenzeegebied volgens het ”hand aan de kraan”-principe. Dit betekent dat aardgaswinning mag, maar omlaag moet bij te veel bodemdaling of aantasting van de natuur in de Waddenzee. De NAM mag dit zelf controleren, maar wordt weer gecontroleerd door de commissie.

De commissie wil ook dat de rapportages, die nu eigenlijk alleen leesbaar is voor experts, toegankelijker zijn voor het publiek.