Met enige regelmaat lezen we in deze krant artikelen over de vorming van jongeren. We weten als ouders, onderwijsgevenden en ambtsdragers haarfijn aan te geven wat er fout gaat in de jongerencultuur. Niet zelden gebeurt dit terecht met een bestraffende vinger. Echter, kijken we ook weleens kritisch naar onszelf als het gaat om de jongerencultuur?

De Onderwijsraad geeft aan dat de complexiteit, pluriformiteit en dynamiek van de hedendaagse samen­leving hoge eisen stellen aan jongeren. In deze cultuur lijken verandering en onzekerheid de enige constanten. Vormend onder­wijs bereidt jongeren voor om in zo’n samenleving te functioneren. Deze vorming wordt mede bepaald door de omgeving waarin de jongere opgroeit. De oudere generatie maakt deel uit van die omgeving. De opvoeder, thuis, in de kerk, en op school, heeft altijd invloed op de vorming – ook als hij dit niet bewust nastreeft.

In de seculiere westerse cultuur is het beheersingsdenken dominant aanwezig. Daarvan gaat een vormende werking uit die haaks staat op de vormingsdoelen van een christelijke opvoeding. Een christelijke grondhouding aanvaardt en waardeert immers de werkelijkheid zoals we die van God ontvangen. Christelijke jongeren worden geconfronteerd met vormende factoren uit twee botsende werelden: de op de Bijbel gerichte omgeving en de seculiere maatschappelijke omgeving.

Zout

Dit spanningsveld leidt bij steeds meer mensen tot een besef van urgentie. De een wil dat het reformatorisch onderwijs zich meer profileert in de samenleving omdat dit goed is voor ons imago. De ander geeft aan dat dit profi­leren ook goed is voor de vorming van onze jongeren. Vergeten we een derde dimensie? Het is goed voor onze seculiere medeburger dat hij in aanraking komt met mensen die de onveranderlijkheid van Gods Woord belijden. Leeft het besef dat we een zoutend zout en een lichtend zijn, of zijn we te druk met onszelf? Dat gaat verder dan maatschappelijk dienstbaar zijn. Dit is hét antwoord op de ongekende onzekerheid in onze cultuur. Zijn onze jongeren toegerust om dit straks uit te dragen?

Dit roept bij mij de vraag op hoe we elkaar als opvoeders kunnen aanvullen en versterken, in het belang van onze jongeren. Ik maak u deelgenoot van een droom. Ik zie een degelijk kabinet van eikenhout. Zo een met laatjes en vakjes en de geur van bijenwas. Een erfstuk van vorige generaties. Waardevolle zaken zijn erin opgeborgen.

Boven de deuren staat in sierlijke gouden letters ”ora et labora”. Als we het opendoen, zien we een aantal laatjes en vakjes waarop in een keurig handschrift geschreven staat wat erin zit: kerk, catechisatie, jv. Daarnaast werkmappen over doeners in de kerk, attitudemodel, toerusting en vorming, visie op vorming, gewetensvorming, verantwoord mobielgebruik.

Tot mijn vreugde ligt er in een laatje een stapel kaartjes met vragen passend bij een prekenbundel. Ze zijn bedoeld om de leespreek in het gezin voor te bereiden. Mooi product van een betrokken ambtsdrager die begrijpt hoe moeilijk de jeugd de aandacht bij de preek kan houden.

Ik snuffel nieuwsgierig rond en wordt steeds enthousiaster. Wat een schat aan bronnen! Geweldig, deze ontdekking.

Maar helaas, het is nog een droom.

Vormingskabinet

Wat zou het geweldig zijn om werkelijk te beschikken over een digitaal vormingskabinet waarin waardevolle zaken op een overzichtelijke manier weergegeven worden. Materialen kunnen er gedownload worden, uitgevers plaatsen er boeken, organisaties presenteren zichzelf. Niet zozeer met nieuwe theorieën, modellen, denk- en doe-tanks. Laten we benutten wat er al is, delen en van elkaar leren. Elkaar steunend bij de worsteling hoe we jongeren kunnen helpen in een wereld die in brand lijkt te staan.

En om de weg te wijzen naar die andere wereld, waar Christus zal zijn alles en in allen. Er is verwachting! Petrus Datheen bezingt het met de kerk van alle eeuwen: „Uit hen zal altijd iemand komen voort/ Om de nakomers te leren Uw Woord” (Ps. 22:16).

Wie denkt er mee? vormings­kabinet@gmail.com.

De auteur is docent praktijkonderwijs 
en projectleider toerusting en vorming 
op het Calvijn College in Goes.